Met vlag en wimpel

Met vlag en wimpel

Afgelopen week was een zware week. Naast dat het echt heel erg warm was, zelfs de Surinamers zelf klaagden, had ik een zware stage. Het was wel erg leuk, voor mij dan.

Afgelopen dinsdag begon de pret. Om half tien gaat mijn mentor ziek naar huis. In overleg hadden we besloten dat ik de rest van de dag de klas zou draaien. Dit ging eigenlijk best goed, ik was wel tevreden. Woensdagochtend werd mij verteld dat Rob nog steeds ziek was en dat hij en het schoolhoofd alle vertrouwen in mij hadden. Dit betekende dat ik vandaag de hele dag alleen de klas heb gedraaid. Ik vind het wel leuk, kinderen gaan je dan echt zien als de juf, niet meer als iemand die een paar maanden langs komt en een paar lesjes komt geven. Ook donderdag stond ik er ‘alleen' voor.

Wanneer je echt hele dagen voor de klas staat merk je dat er echt punten zijn die beter of anders moeten/kunnen om het beter te laten draaien. Het zijn voornamelijk organisatorische dingen en dingen die echt heel erg voor de hand liggen.

Na deze week was ik wel echt kapot. Donderdagavond was ik dan ook heel erg moe. Gelukkig was het niet nodig te koken; we zouden pannenkoeken gaan eten bij Fabian (hij regelt af en toe een tripje voor ons). Samen met Carmen, Tuut en Nienke waren we uitgenodigd bij hem. Bij hem aangekomen waren Carmen, Tuut en Nienke er al. Ze hadden iets vast wat leek op slome cavia's, wat bleek: het waren puppy's van twee weken oud! Zo lief, echt te schattig. Ik heb mij al meerdere keren afgevraagd of het mogelijk is om een hond mee terug te nemen naar Nederland, dit was weer zo'n moment.

Een rondleiding, verscheidene cd's later hadden we nog geen pannenkoek op en hadden we de conclusie getrokken dat er toch wel erg weinig pannenkoekenmix was. Eenmaal de pannenkoeken op tafel had een ieder recht op anderhalve pannenkoek... Tsja, wij Hollanders eten stápels pannenkoeken... Hier dus niet, hier eten ze pannenkoeken als toetje, als hapje, maar niet als maaltijd. Aangezien we inmiddels gewend zijn aan de Surinaamsehoeveelheden van maaltijden was dit overheerlijke pannenkoekje niet genoeg om de hele avond nog door te kunnen. Dus we hebben nog even bij Naskip halve kippen en friet gehaald.

Na het pannenkoekenavontuur zijn we naar de Havana geweest. Het was leuk, niet spectaculair: het kan niet altijd feest zijn.

De bedoeling was om vrijdag hard aan school te werken, leervragen, onderzoek: allen hadden we grootse plannen. Uiteindelijk is hier weinig van terecht gekomen.

Om acht uur was ik wakker geworden, even een broodje eten en daarna een boekje gelezen. In mijn tuinstoel viel ik weer in slaap dus had ik besloten om in de hangmat verder te slapen. Dit slaapt prima, dus om half twee werd ik weer wakker, net als de rest. De rest van de dag was een pyjamadag.

's Avonds moesten we echter wel in actie komen. We moesten afdansen. Omdat onze dansleraar had gezegd dat we goed moesten eten, hadden we besloten om bij Zus&Zo te eten. Rosétje, Quiche, Prima te doen!

Om half acht begon de stress...Afdansen. Vol goede moed spelden wij onze nummers op en toen begon het wachten. Na drie ronden waren wij aan de beurt. Eerst Salsa, daarna Merengue. Nadat de muziek gestopt was had ik er geen vertrouwen meer in, ik vond het zelf erg slecht gaan. Ik dacht echt dat ik minstens drie nee-tjes zou hebben (je moet minstens drie van de vijf ja-tjes hebben). Eenmaal de uitslag opgehangen bleek dat ik het hartstikke goed gedaan had. Ik had zelfs vijf keer een ja! Ook had ik maar één kruisje. Je kon maximaal drie keer een kruisje hebben. Een kruisje kon staan bij partnerdansen, ritme en stijl. Bij mij stond er een kruisje bij stijl, dat betekent dat je netter moet dansen ofzo. Het zal allemaal wel, ik heb het gehaald en ga nu door met semi-1. De dansleraar zegt dat dit de reden is waarom hij zeven dagen per week danst...ik ben benieuwd!

Na het dansen nog een drankje en een potje tafelvoetbal met Jamaicanen door naar La Caff. Dit is dé plek op vrijdag. Ook hier kom je dezelfde mensen tegen als op donderdag in de Havana en zaterdag in de Zsazsazsu. Ik vond het niet heel spectaculair. Binnen is het klein en warm, duurt het lang voordat je je drankje hebt. Buiten sta je op straat. Je kan elkaar slecht verstaan en je kan er niet heel goed dansen. Net niets dus. Wie weet was het de verkeerde avond, het stond namelijk helemaal vol met Nederlandse mariniers of iets wat daarop lijkt. Nou, ik kan jullie vertellen, dat wij, Hollanders, onze naam ook hier in het warme, exotische, ritmische, gezellige vrolijke Suriname weer waargemaakt hebben...

Inmiddels is het zaterdagochtend, vandaag geen gat in de dag geslapen. Om acht uur naast mijn bed. De anderen liggen dan nog te slapen, dus even lekker rustig ontbijten en een boekje lezen op het balkon in het opkomende zonnetje... genieten.

Maar goed, ook het hardwerkende leven roept. Heb nog maar vijf weken stage, nog maar negen weken hier... te kort allemaal. Dus ik ga even bikkelen!

De wielen van de bus gaan rond en rond rond…

Anderhalve week geleden hadden we de trip gepland, eindelijk was het zover. Dit keer ging de trip richting de Jodensavanne.

Om drie uur zouden we vanuit Paramaribo vertrekken, dit werd vier uur. En dit was niet door de Surinaamse mentaliteit, maar door Hollandse gemakzucht...

De bus was overvol met Hollanders. Dit weekend hadden we een groep van ±35 man, Surinaams en Nederlands. De Surinamers die mee waren hadden de trip georganiseerd.

Met de bus gingen we over de bauxietwegen. Helaas had het geregend, dus de oranjekleur kwam er niet zo mooi uit. Toch was het nog erg mooi:

De weg was zo slecht dat we een aantal auto's zijn tegengekomen waarvan het wiel van de stang (?) was afgebroken. Tsja, dat is vervelend maar wij toeristen konden er goed op los fotograferen.

Veel gehobbel later kwamen we aan op plantage Ayo. Het was, zonder onze zooi, een prachtig plekje. Mooi uitzicht op de Surinamerivier, die loopt ook door Paramaribo, palmbomen en een goede plek om onze hangmatten te hangen.

Nadat iedereen zijn plekje had gevonden was het vooral gewoon heel relaxt doen. Deze avond hebben we niet echt iets gedaan. We zijn naar de afgebroken brug gelopen en verder was het muziekje, dansje (salsa en merengue gaan steeds beter), drankje en gewoon chillen.

De volgende ochtend vroeg wakker, in de hangmat had ik echt prima geslapen.

's Ochtends was het ontbijt prima, we hadden iets typisch Surinaams als ontbijt en lekkere vloercadetten met pindakaas met stukjes noot, mmm!

Deze dag (zaterdag) gingen we naar blacka/blakka/blaka/ watra. Zoals je ziet, verschillende manieren van schrijven. Onderweg zijn we alle mogelijkheden tegengekomen. Alles verwijst naar het water dat heel donker is en neigt naar de kleur van cola. Er was een kleine stroomversnelling, een strandje, een stukje water waar je gewoon kon zwemmen, een veldje waar we Hollandse en Surinaamse spellen hebben gedaan: gewoon relaxt dus.

Nu vergeet ik helemaal te vertellen... Ik heb ook nog geschoten. Op weg naar dit water zat ik in de vrachtwagen en die chauffeur had zijn geweer (?) meegenomen. Wie er wilde schieten? Tuurlijk!

Het is echt supergaaf. Patroon erin, aanleggen en schieten... hoppa. Ik vond het in ieder geval erg cool!

Helaas was het weer deze dag een beetje wisselvallig, maar ondanks dat toch wel een beetje gekleurd geraakt.

´s Avonds zijn Merel, twee anderen en ik mee geweest met de visnetten uithangen. Het was onderling erg gezellig, maar ontzettend passief. De kapitein en zijn matroos waren erg druk met de netten en spraken onderling in Sranan (helaas had ik mijn woordenboek niet bij me) dus we verstonden er niets van.

Eenmaal terug konden we gelijk aanschuiven. Ook dit weekend prima gegeten.

Ook deze avond weer heel relaxtavondje, heerlijk de hele avond op de steiger gezeten, prima vertoeven!

Om twaalf uur was ik echt wel moe dus dook ik mijn hangmat in.

De volgende ochtend weer vroeg wakker. Dit was dit keer niet zo erg, want hierdoor mochten we ook weer mee de visnetten binnenhalen! Met volle visnetten in onze gedachten stapten we in het bootje. Onze droom spatte snel uiteen.

Het eerste net was niet veel soeps, drie visjes, dit bleek later de grootste vangst te zijn. In totaal hadden we tien visjes. Er was nog wel even wat spanning in de tent aangezien twee andere gasten van de groep met de speedboot gingen jagen. Ze hadden een kaaiman gezien, dus daar kwam een geweer tevoorschijn. En niet zomaar een geweer, echt gigantisch... De schutter zei dat hij de kaaiman geraakt had in zijn staart en dat ie weggezwommen was. Ik vraag mij af of ie hem wel geraakt heeft... Ondanks dat helaas-pindakaas, geen kaaimansaté voor mij (grote mond).

Eenmaal terug konden wij ons klaar gaan maken voor de oversteek naar de Jodensavanne, dit zou net als de dag ervoor met de boot gebeuren. Dit keer was er alleen een speedboot bij, dus dat was wel even leuk.

De Jodensavanne stelt op zich niet veel voor: een ruïne van de vroegere synagoge, twee begraafplaatsen en een golfplatendakje met een pisstraaltje water, wat de geneeskrachtige bron voorstelt. Het verhaal erachter is wel interessant, wat het ‘t bezoeken van de Jodensavanne waard maakt.

Op het veld bij de Jodensavanne kwam ik ook nog mijn grootste angst tegen... een tarantula... De nacht van maandag op dinsdag heb ik heel slecht geslapen: ik droomde over tarantula's en had het idee dat ze over mijn bed kropen.

Verder zijn we gaan lopen naar een Indianendorp... Nou dit was echt drie keer niets. We waren hier de dag ervoor ook al langsgereden. We hebben niets van het dorp gezien, alleen het buurtwinkeltje. Ik baalde er wel van dat we niet echt het dorpje in gingen, maar daarnaast: het dorpje bestond uit gewonen huizen en iedereen liep met een mobiele telefoon... Beetje jammer.

Terug op de plantage was er weer wat te schransen, erg lekker.

Na het eten was het een beetje ieder voor zich, een deel van de groep ging jagen. Ik had het wel gehad met lopen in de volle zon en daarnaast, de kans dat je dieren ziet en schiet om twee uur 's middags op het heetst van de dag is 2%. Ik bleef lekker op de plantage. Ik heb het paaltjes voetbal met flessen water geïntroduceerd, we hebben ons kostelijk vermaakt. Achteraf ben ik erachter gekomen dat mijn teamgenoot een speler is uit een elftal wat hier in de ‘eredivisie' speelt. Erg grappig.

Aan het einde van de middag hadden we alle spullen opgeruimd en gereed voor vertrek.

Op de terugweg nog even gestopt aan de tweede Waterkant van Suriname, in Domburg. Wij waren de toeristen, maar wij werden bekeken.

Eenmaal terug op de verzamelplaats hadden we afgesproken om woensdag, vandaag dus, naar de voetbalwedstrijd te gaan. Het zou een wedstrijd zij a la Champions League. Het zou gaan tussen de kampioen van Suriname, dit is het team waar die man in speelde die het weekend ook mee was, en de kampioen van Curaçao.

Inmiddels is het woensdag, en de wedstrijd is verschoven naar acht uur vanavond. Vanwege andere afspraken kunnen we helaas niet meer naar die wedstrijd toe. We gaan nu een andere keer naar een wedstrijd.

De andere afspraak van vanavond laat ik aan mij voorbij gaan.

Vandaag was een drukke dag op stage, mij mentor is gister aan het begin van de dag naar huis gegaan vanwege griep/Dengue (een ziekte overgebracht door de mug). Vandaag was hij nog niet beter. Het schoolhoofd en hij hadden er alle vertrouwen in dat ik de klas wel kon draaien, wat betekende dat ik alleen voor de klas stond. Ik vond het superleuk, gewoon zelf beetje kijken welk lesje je gaat geven en hoe je de kinderen laat werken. Hierdoor ben ik wel uitgeput.

Verder niet heel veel meer te melden.

xxx

Stage-ervaringen

Nu even iets waarvoor ik uiteindelijk gekomen ben: stage.

De tijd vliegt. Ik zit er inmiddels alweer drie weken, maar heb totaal niet dat gevoel. Ik heb het idee dat ik gisteren uit het vliegtuig ben gestapt. Ook wat betreft het aantal stage dagen heb ik het gevoel alsof ik nog maar net begonnen ben.

2 maart was de officiële eerste stagedag. In de tussentijd zijn er een paar dagen uitgevallen vanwege de hevige regenval van afgelopen week - misschien wel iets van meegekregen in Nederland op het journaal..? Daarnaast was er een nationale feestdag, waarop er dus ook geen lesgegeven werd; weer een dag minder. We hebben zelfs even overwogen om de gemiste stagedagen in te halen op vrijdag, maar we vinden dat het aantal uitgevallen stagedagen nog niet het kritieke punt heeft bereikt...

Een schooldag

Om zes uur gaat de wekker, nu ik er langer ben heb ik steeds meer moeite mijn bed uit te komen. Dan even snel douchen en ontbijten. Het ontbijt bestaat hier ook gewoon uit brood met chocopasta of hagelslag, daarnaast nog een bakje cornflakes. Ook de lunchpakketjes worden samengesteld: een wit bolletje met kaas.

Rond zeven uur stappen we, meestal, op de fiets of, soms, in de taxi. De taxi's zijn hier spotgoedkoop dus daar hoeven we het niet voor te laten. Maar bikkels als wij zijn: nog maar drie keer gebruikgemaakt van deze dienst én alleen maar wanneer het noodweer was of dat het 's nachts heel hard geregend had en de plassen gigantisch waren.

Om half acht zijn we dan op school. Soms gaan we even bij de leerkrachten zitten, maar de aanspraak met hen valt nog tegen. Soms gaan we direct door naar de klas.

De kinderen komen hun (gigantische) tassen in de klas zetten. De bedoeling is dat zij de shutters (ramen) open zetten, stoelen van tafel halen en de tafels schoonmaken. Vanwege de hoeveelheid stof die opwaait is dit elke dag zeer noodzakelijk.

Om vijf voor acht gaat de bel en stelt iedereen zich op rond de vlaggenmast, op het erf. De meiden staan in een rij en de jongens in de rij daarachter. Dan wordt het volkslied gezongen. Ik ben stiekem wel trots op mezelf, ik kan het hele volkslied al mee blèren. In het begin had ik nog de neiging om te applaudisseren nadat het laatste woord gezongen was... Maar dan besef ik mij dat we niet middenin het WK zitten... Goed..

Na het volkslied gaan alle groepen naar hun eigen klas. De dag begint.

Op school is er een rooster, elke week hetzelfde. Op zich best overzichtelijk, gelukkig is er wel ruimte voor eventueel andere activiteiten.

De kinderen hier kunnen moeilijk aan het werk gaan en blijven. Het overzicht op wat af is en hoe het gemaakt is heb ik niet, ik vraag mij ook af of ik dat ga krijgen. Dit is echt héél anders dan in Nederland. Hoop dat we met ons onderzoek (Zelfstandig werken, differentiëren en ontwikkelen van extra materiaal) hierin een beetje orde kunnen aanbrengen.

Om tien uur is het pauze, de kinderen eten wat: left-overs van de dag daarvoor zijn populair. Pasta's, rijst, kip en meer van dat soort dingen komt geregeld tevoorschijn. Daar zit ik dan met mijn Hollandse broodje kaas. Gelukkig zijn er ook kinderen die gewoon brood mee hebben.

Om half elf komen de kinderen weer binnen na het buitenspelen en gaat de les door tot één uur.

Om half één en één uur gaat er een bel, dat is het teken dat de kinderen weg mogen. Het is een beetje middelbareschoolachtig.

Om één uur zijn de kinderen klaar, de leerkrachten moeten tot half twee blijven. Dit gebeurt echter niet altijd.

Mijn klas

Ik heb dus klas vijf, groep zeven. Er zitten 26 kinderen in de klas. Er zitten vooral leuke kinderen in, maar natuurlijk zoals altijd zijn er een paar die ik af en toe liever achter het behang plak (mag ik dat zeggen??). Er zitten kinderen van 10, 11, 12 jaar in de groep. De verschillen in de sociaal-emotionele ontwikkeling zijn erg groot. Er zijn kinderen die al (zwaar) aan het puberen zijn terwijl anderen nog graag met kinderen uit klas drie spelen en zelf ook richting dat niveau trekken.

Mijn mentor is erg relaxt, krijg de ruimte en mag doen wat ik wil. Ik zal komende weken steeds meer les gaan geven.

's Middags zijn we meestal rond half drie thuis. Dan even de lessen voorbereiden voor de volgende dag. In mijn hoofd ben ik ook erg druk met het uitwerken van documenten om straks in Nederland weer in te leveren, alleen het gewenste resultaat is uitgebleven... Misschien toch maar eens iets op papier zetten...

Na een stagedag ben ik 's avonds kapot. Soms gaan we nog wat drinken, maar meestal lig ik rond tien uur al in mijn bed, met de wekker op zes uur. (Hebben jullie al medelijden?)

Het is wel fijn om vier dagen stage te lopen. We horen ook wel mensen die 14 uur stage lopen en verder vrij zijn. Ik vind deze vier dagen precies goed, er komt zo een beetje ritme in het leven hier.

Foto's van stage zullen volgen, maar daar heb ik nu geen tijd voor: we gaan zo eten bij de ‘Schoorlmensen'.

xxx

(Shit man, weer zo'n lang verhaal. En dat alleen over stage?!)

Nieuw-Nickerie

Deze week was het plan Berg en Dal, maar we zijn uitgekomen in Nieuw-Nickerie.

Om een uur of half vier werden wij opgehaald bij ons huis. Twee auto's zouden ons in twee á drie uur naar Nickerie brengen. Helaas duurde de reis wat langer en waren wij pas rond een uur of tien kwamen wij aan. Via via was een slaapplaats voor ons geregeld. Van buitenaf een schattig huis. 's Avonds lekker bami en nasi gegeten (kon niet tippen aan Bryan), daarna lekker m'n bed in. De volgende ochtend om tien uur zijn we de stad ingegaan. We hebben een rondje gelopen. De stad zelf vind ik niet heel bijzonder: leuk om te zeggen dat je er geweest bent, maar verder niet. We hebben ook nog over de markt gelopen. Allerlei (on)bekende fruit en groenten. Daarnaast was er ook een vismarkt. De duizendpoten die er rondliepen werden met het vismes gedood waarna de snoek in moten gehakt werd. MMM!!

Ontzettend leuk dat gezien te hebben.

Om drie uur zouden we opgehaald worden bij het huis om naar de boot te gaan. Wij dachten een Surinaamse drie uur, maar nee. Om drie uur sharp stond meneer de taxichauffeur klaar om ons weg te brengen.

Bij de boten aangekomen leek het alsof we bagage voor een week mee hadden. Gelukkig paste het allemaal.

Na vijf minuten varen moest de boot over een dam gesleept worden. Vanwege hevige regenval die dag en daarvoor was het een groot modderbad. Ik heb heel goed aangemoedigd...

Eenmaal de boten weer in het water op weg naar ons hutje op het water. De vaartocht er naar toe was echt prachtig! Misschien als je de foto's ziet zeg je Loosdrechtse Plassen, maar dat is echt niet zo! Kilometers ruimte zonder dat er iemand woont, je hoort geen auto's, helemaal niks behalve kabbelend water, overvliegende vogels, springende vissen, giftige slangen en kaaimannen.

Aangekomen op ons kamp hangmatten opgehangen en lekker een cake met wat drinken naar binnengewerkt.

Er wilden wat mensen zwemmen, ik niet maar wilde wel mee in de boot. Achteraf gezien had ik net zo goed kunnen zwemmen: kwam doorweekt uit de boot... Was wel grappig.

Na droge kleren aangetrokken te hebben, chillen in de hangmat kwam het avondmaal. Eerder die dag kwamen er al vissen uit de bagageboot. Dat was ons avond maar. Vis met kop en staart en vis in blokjes. Was echt superlekker! Normaal ben ik niet zo van vis met kop en staart, maar jeminee... Verder bruine bonen, rijst, kool, komkommer. Was goed te doen.

's Avonds was het gelukkig helder wat betekende dat er een supermooie sterrenhemel te bewonderen was. Nadat we sterren zagen van de sterren zijn we op Kaaimannenjacht gegaan. De eerste Kaaiman die wij konden aanschouwen was ook de enige. Verder zagen we op meters afstand alleen de roodreflecterende ogen van die beesten. Was jammer, want nu baalde je extra van de vele muggen.

Na de, ietwat teleurstellende, jacht stond er krab op het menu. Die middag was de krab gevangen waar we bij waren. Was erg leuk. Heb een klein stukje gegeten. Was wel lekker, niet heeeel bijzonder...

Daarna volgde een nacht in de hangmat. Wij waren zo enthousiast dat wij allemaal de hangmat op de steiger hadden opgehangen. Achteraf gezien was het misschien toch handiger dat we ‘binnen' gingen slapen. Het waaide heel hard (wat wel gunstig was voor het aantal muggen). De vraag is of ik echt geslapen heb: de tijd zegt ja, mijn gevoel zegt nee. Ik had ontzettend slecht geslapen, net als de anderen overigens. Het was koud en daarnaast lag ik ‘banaan' (mijn hangmat was te slap gespannen ofzo waardoor je in een bochtje ligt). Al met al was het wel een hele ervaring. 's Ochtends wakker worden terwijl het water onderdoor kabbelt, de vissen voorbij springen, de wolken voor de zon hangen (beetje jammer, maar levert wel mooie plaatjes op) en de geur van gebakken eitjes en nasi en bami.

Als ontbijt brood met pindakaas en gebakken eitjes.

Daarna op vogeltour. Naja, vogeltour, Witte Reiger, Blauwe Reiger, Rode Ibis, Visarend Aalscholvers, Zwaluwen, dat was de vogeltour. Verder een zwaar giftige slang (heel klein maar binnen tien seconden ben je dood...). Maar het spectaculairste was toch wel de Kaaiman. Halverwege de tocht zien we een Kaaiman bovenwater! Onze gids is enthousiast en steekt zijn arm in het zoute water. Na enige strubbelingen in het water haalt hij de Kaaiman uit het water. WAUW! Allemaal even aanraken natuurlijk. Toen besloten (alleen als ie niet opgegeten zou worden) om hem mee te nemen naar het kamp. De pootjes vast gebonden, bek dicht en gaan. In ieder geval dat was het plan. Maar voordat de pootjes en zijn bek gebonden zaten had onze Kay even een moment voor zich alleen. IN de boot kreeg hij even wat ruimte. Lichte paniek... Gelukkig was Kay weer snel te pakken en konden we veilig richting het kamp keren. Natuurlijk onderging onze Kay gewillig aan de vele fotosessies die zijn gehouden.

Na de nasi en de bami zijn wij richting ‘huis' gekeerd. Kay voorop in de boot. We zouden hem nog vrijlaten. Eenmaal bij de dam kreeg ik mijn twijfels. Ik was bang dat Kay de Kaaiman 's avonds op het bord van onze kokkin Gerda zou liggen... Gelukkig niet en hebben wij hem vrij kunnen laten in het water.

Dit alles overigens vond plaats in het Natuurreservaat Bigi Pan.

Nu even in vogelvlucht de terugreis:

Om één uur vertrokken we vanaf onze ‘standplaats' in Nickerie richting Paramaribo. Om acht uur 's avonds kwamen we thuis. Onderweg was de ‘belt' van de van (?) gebroken. Gelukkig waren we in een plaatsje waar een ‘oom' van hem woonde, Coronie. Drie uur en ontelbaar veel ‘belt'dingen later was de goede maat gevonden alles weer vastgeschroefd en de motor draaide weer. Op weg naar Paramaribo!!

Eenmaal thuis was ik gebroken, slechte nacht, lange rit. Om negen uur lag ik in mijn bed en om zes uur vanochtend ging de wekker weer. En natúúrlijk regent het weer!

Met de taxi naar school. Gelukkig dit keer een volle klas. Vandaag een geschiedenisles gegeven, in ieder geval delen daarvan. Er kwamen vandaag twee ‘begeleiders' vanuit Nederland kijken. Was wel zenuwachtig, maar het ging best goed.

Om één uur een vergadering, grappig om mee te maken. Normaal gesproken zijn er drie leerkrachten aanwezig, vandaag maar twee. Het aantal stagiaires lag hoger: 3. Wel handig, dan kan je snel door met het volgende punt.

Ons onderzoek is enthousiast ontvangen, ook door de leerkrachten, en ik denk dat wij veel medewerking zullen krijgen vanuit het team!

Inmiddels ben ik draaierig van alle lettertjes, jullie ook denk ik.

X

Het regent, het regent, het regent dagen achterelkaar…

Relatief gezien slaap ik best goed. Nog steeds word ik elke nacht drie keer wakker: precies om één uur, drie uur en vijf uur. Ik heb er niet zo'n last van. Om zes uur 's ochtends kan ik eigenlijk over het algemeen best goed opstaan. Je wordt ook wel wakker van een koude douche...

Sinds zondag regent het eigenlijk al. Maandag hadden we stage, maar we konden geen taxi krijgen omdat deze allemaal vast zaten in het water of gewoonweg niet gingen rijden omdat er al teveel water gevallen was. De school bellen dat we later kwamen. Na acht uur nog een keer gebeld (de school begint om acht uur) dat we nog steeds geen taxi hadden, we kregen toen te horen dat de kinderen ook naar huis gestuurd werden dus dat het niet meer nodig was om te komen. Oké prima, lekker relaxt dagje voor de boeg. Heb hard aan school gewerkt: ik ben wel een beetje trots op mijzelf.

Dinsdagnacht had het niet geregend, alleen om drie uur 's nachts een woordenwaterval van onze buurman en buurvrouw naar elkaar waardoor mijn nachtrust verstoord werd. Al met al best lekker geslapen, was zelfs vóór de wekker wakker. Het is lang geleden dat mij dat in Nederland is overkomen....

Vandaag weer fanatiek op de fiets naar school. Vandaag zou er Holi Phagwa op school gevierd worden. Hier had ik wel zin in en hoopte dan ook dat school vandaag door zou gaan. Helaas. Aan het hek een bordje dat er geen school zou zijn voor kinderen vandaag. Op het erf grote plassen en bij de kinderopvang en de kleuterklasjes tot je enkels. Bij de schommels zelfs kuithoogte! Vandaag dus geen Holi Phagwa, maar schrobben en vegen en spullen op hogere plaatsen zetten. Om een uur of tien waren we met alles klaar. Ik had natte schoenen en modderig, dus lekker naar huis om te douchen. Onderweg had het nog even geregend, maar gelukkig hebben we de poncho!

Dinsdagavond kwam in de Havana Lounge de DJ van Parapapapapapapapapapa... dus daar hadden wij wel zin in. Al met al moet ik zeggen dat degene voor hem een leukere set had dan hij... Maar het was een gezellige avond. Helaas heb ik nog steeds een piep in mijn oren van de muziek die echt te hard stond... (inmiddels is het donderdag).

Woensdag was het een nationale feestdag: Holi Phagwa. Dit is een hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maandmaart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een nieuwjaarsfeest. (kopiëren - plakken lukt best).

Op deze dag gaat men met allemaal gekleurd poeder gooien. Het leek ons leuk om daar ook aan mee te doen. Helaas waren alle evenementen afgelast door de regen. Uiteindelijk toch een kleinschalig feestje gevonden waar wij ons poeder konden strooien. Leuk om te gooien maar om het eraf te krijgen: Au. Het kleine beetje kleur dat ik had heb ik eraf geboend.

Als je nu door de stad loopt zie je, vooral bij blonde mensen, nog rode, groen, roze, paarse kleuren in het haar.

Vandaag is het donderdag en de taxi heeft ons naar school gebracht. Gelukkig maar want halverwege de rit (hij reed dan wel anders dan wij zouden fietsen, maar toch) stond het water tot dijbeenhoogte. Echt bizar. Eigenlijk zouden we een hoge pick-up moeten hebben, maar helaas.

Op school aangekomen was het nog niet zeker of de lessen door gingen. Uiteindelijk was het meer een opvang dagje dan dat we echt iets gedaan hebben. Op het programma stond popcorn eten en doen waar je zin in hebt. Er waren in mijn klas van de normaalgesproken 26 kinderen er maar 8 gekomen, waarvan er een halverwege opgehaald werd.

Vandaag ook ‘supervisie' met de oprichtster van de school gehad. We hebben een onderwerp voor ons onderzoek. Ze was helemaal enthousiast over het onderwerp wat wij bedacht hadden, dus dat is fijn.

Straks komen Carmen, Tuut en Nienke bij ons eten, erg gezellig. We gaan lekker halen bij Bryan, heb er nu al zin in!

Lieve luitjes,

Dit was het weer voor vandaag!

xxx

De eerste salsapassen

Hoi, daar was ik weer: het lijkt wel spam...

De pannenkoeken zijn het benoemen niet meer waard: het leek wel bordkarton.

Vrijdag hadden wij geen stage, wij konden dus prima op donderdagavond een dansje wagen in Havana Lounge. Met de taxi eerst een drankje gedaan bij 't Vat. We zijn er over uit, dit is echt niet wat wij van 't Vat hadden voorgesteld. Wij dachten dat dit DE plek voor Nederlandse stagiaires was, maar dit blijkt dus gewoon helemaal niet zo te zijn. Dit doet echter niet af aan de smaak van het Parbobier...

Na 't Vat zijn we, weer met de taxi, naar Havana Lounge gegaan. Havana Lounge is een clubachtigiets boven in een gebouw.

Er is een plek waar je gewoon ‘rustig' kan zitten, dit is lekker in de buitenlucht en binnen gaat het dak eraf. Helemaal voor in de zaal. Van elf tot één zijn de ‘salsa-uurtjes'. Ik heb met open mond staan kijken. Zo mooi kunnen die mensen dansen. Echt zó gaaf, dat valt niet te beschrijven.

We wisten dat Gertrude (tuut) er vanavond ook zou zijn, het was erg leuk om haar weer te zien en het een en ander te horen. Misschien gaan we volgende week een tripje met ze maken, moeten we even kijken.

De avond werd later en de salsamuziek werd ingeruild voor ‘normale' muziek. Muziek als: 'Je doet het goed...' - niet zeggen dat je het niet kent, want dan lieg je - en gewoon van Lady Gaga en Katy Perry. Na Havanna lekker naar huis, was wel moe want 's middags slapen blijkt niet mijn ding te zijn. Om vijf uur lagen we lekker onder de wol. Ik heb het blijkbaar ook niet zo met uitslapen, want om half acht stond ik alweer naast mijn bedje.

Een chill ochtendje gehad te hebben zijn we naar de winkelstraat gegaan. We wilden slippers, sandaaltjes, ‘oude' kleren voor Holi Phagwa, een blikopener en een kaasschaaf (de kaas is hier prima te doen: komt gewoon uit Gouda). Slippers, blikopener en een kaasschaaf is gelukt, de rest nog niet, maar dat was vanwege het tijdgebrek. We wilden namelijk gaan salsadansen, we hebben er helemaal zin in gekregen door gisteravond.

Om half zes moesten we er zijn, maar er is een zogenaamd academisch kwartiertje. Prima op tijd waren we dus. De eerste les stelde niet heel veel voor. Ik vraag mij nu ook af wat we geleerd hebben... Desalniettemin, het was leuk. Inmiddels begon ik het slaapgebrek wel te voelen. Toch nog even een hapje eten bij Pannenkoek en Poffertjes (volgens mij heette het zo). We gingen hier eten met een grote groep Nederlandse meiden die wij via Marjolein hebben ontmoet. Was gezellig, het eten was wel lekker. Na het eten gingen wij eerst met z'n allen nog even naar huis, Taniya ging nog even door met de anderen. Aangezien we dicht bij ons huis hadden gegeten vonden wij het best kunnen dat wij lopend naar huis gingen. Dit is eens, nooit weer. We lopen natuurlijk door een van de foutere straten van Paramaribo... De mensen in die straat wisten overigens wel originele opmerkingen te maken: Jullie stinken naar kaas... Tsja. In ieder geval, volgende keer gewoon weer Petje bellen, onze taxichauffeur. Ik vraag mij serieus af wanneer die mensen eens slapen. Altijd wanneer wij bellen neemt ie op en komt ie eraan. ( Blijf d'r van af, hè pap?)

Merel en ik hadden besloten om Zaterdagochtend weer naar de Centrale Markt te gaan, fruit en groenten zijn daar prima te doen. Het halen is ook een avontuur. We wilden ook even kijken naar een hangmat, die heb je hier nodig als je naar White Beach o.i.d. gaat. Er is een straat waar meerdere winkeltjes zijn waar ze hangmatten verkopen. We hebben enkele winkels bezocht en gekeken. We werden zeer vriendelijk geholpen. Een man wilde graag verkopen, bij elke stap die wij zetten richting de uitgang ging er vijf SRD van de prijs af. Helaas heeft hij ons niet zover kunnen krijgen. Uiteindelijk ben ik geslaagd in een winkeltje vol met hangmatten. Ik vond een roodwitte er wel leuk uitzien. Die man pakte de hangmat om te laten zien hoe groot die was. Terwijl hij bezig is zegt hij: 'Rood en wit, de kleuren van Ajax'. Tsja, hoe kan je dan nog weigeren?!

Ook hebben we nog fruit en groenten gekocht. De mensen achter de kraampjes zijn zeer vriendelijk, enkele mensen die ‘loslopen' vind ik ietwat irritant. Ze vragen geld en of k ze mee wil nemen naar Engeland... Gewoon negeren, opzij stappen en doorgaan met bananen kopen. Het toeteren en 'hé pssst, meisje' wordt zo langzamerhand ook vervelend en niet meer origineel, maar het hoort bij de cultuur.

Op de markt hebben we iets typisch Surinaams gekocht. Als je het bakt dan wordt het een beetje slijmerig, volgens de verkoper net zoals spinazie. We wisten niet hoe we het klaar moesten maken, dus hebben wij dat gevraagd aan de huisbaas. Het zoutvlees moest eerst drie kwartier koken. Heel apart, ik heb nog nooit vlees gekookt. Al met al was het in het begin erg lekker, maar elke hap met rare, groene, slijmerige groenten werd viezer en viezer. Uiteindelijk alleen het vlees, de tomaatjes en de rijst opgegeten. Daarna nog een cracker met kaas, lekker!!

´s Avonds hadden we afgesproken om naar Zsazsazsu te gaan. We starten bij Zus & Zo, om kwart over elf werden we vriendelijk verzocht de rekening te betalen, want ze gingen (alweer) vroeger dicht omdat het rustig was. Toen maar even naar Zanzibar, het was nog te vroeg om naar Zsazsazsu te gaan. Achteraf gezien hadden we ons vergist in de tijd. Eenmaal in de Zsazsazsu was het erg leuk. Er zijn twee zalen, een met muziek van ´nu´. In de andere Salsa en Merengue en dat soort dansen. We starten in de eerstgenoemde zaal. Was erg leuk, lekker dansen. Ook gekeken in de Salsazaal, was ook leuk om te zien, wel minder spectaculair dan Havanna... De tweede keer in de Salsazaal wilde ik eigenlijk ook wel die dansvloer op, enig nadeel: ik kan (nog) niet salsadansen... Taniya durfde het aan dus wij met z'n tweeën op die dansvloer. Later die avond heb ik nog met een lokale bewoner de merengue gedanst. Wat zijn die Hollanders toch stijveharken...

Een avondje vol vermaak (waar wij overigens ook belasting voor moesten betalen).

Na vijf uurtjes te hebben geslapen werd het wel weer warm. Ook zouden we naar Fort Zeelandia gaan. Fort Zeelandia is leuk, is een stuk geschiedenis maar de ‘rondleiding' duurde erg lang. Ook werden er niet héél veel nieuwe dingen verteld, dat was wel jammer. Maar ik kan wel zeggen dat ik er ben geweest.

Inmiddels is het hier half vier, tijd om even wat aan school te doen... moet ook gebeuren hier.

Morgen begint weer een stageweek, wel een korte en een gezellige. Dinsdag nemen de kinderen eten mee naar school: we vieren Holi Phagwa. Woensdag is een nationale feestdag: Holi Phagwa, een Hindoestaans feest waar er met allemaal gekleurd poeder gegooid gaat worden. Ik ben benieuwd!

Antwoord op de vraag:

Dat apparaat in mijn kamer is inderdaad een airco, maar deze doet het niet. We hebben een hele goede van en als je de shutters (ramen) open doet waait het huis lekker door.

xxx

(sorry, sorry, sorry... het worden zulke lange verhalen...)

Eerste stage-ervaringen en het Surinaamse wachten

Lieve allemaal in het frisse Nederland,

Bakircioglü is er niets bij.... Sommige namen uit mijn stageklas zijn best lastig te verstaan, op te schrijven en uit te spreken. Maar alles went, dat heb ik op afgelopen stage gemerkt.

Inmiddels zit de eerste (stage)week er alweer op. Iets meer info over stage van deze week.

Maandag begonnen wij dus. Half acht aanwezig. De oprichtster van de school had ons niet verwacht (?!) dus om half tien hadden wij pas een gesprek met haar. Een superaardige vrouw met de beste bedoelingen! Deze vrouw heeft ook in Nederland gewoond, gestudeerd en gewerkt. Ze weet dus redelijk goed waar ze het over heeft. Ze heeft het goed voor met de kinderen en de kinderen mogen haar ook graag.

De school is relatief mooi: van buiten ziet het er mooier uit dan binnen. Er is een betonnen vloer - klinkt erg fijn als een kind naar achter schuift met tafel of stoel.... Er is een schoolbord dat vast gespijkerd is aan de muur, dus niets verstelbaars. Het bord dient als repetitieblad. Ik heb de eerste toets al op het bord geschreven!

Dinsdag echt begonnen. Ik had nog geen lessen gepland, ik zou vooral kijken. Toch heb ik vandaag een kennismakingsspel gedaan, was wel grappig.

Vandaag ook wat uitgebreider met de leerkracht van de groep gesproken. Was wel interessant, ook gelijk afgesproken dat ik een les zou geven de volgende dag!! Een tekenles nog wel!

Na thuiskomst gelijk maar voorbereid: het is portret tekenen geworden.

Woensdag, de dag van de waarheid. Vandaag zou het dan écht beginnen. Ik wist dat Meester Rob vandaag niet de hele dag aanwezig zou zijn, maar er zou vervanging zijn. De vervanging heb ik niet gezien, dus vanaf kwart voor tien tot één stond ik er alleen voor. Ging best goed, de kinderen deden wel wat ik van ze vroeg...

In de pauze op het bord de repetitie van taal schrijven. Het is passen en meten (en begrijp nu waarom op het bord zo klein geschreven wordt).

Na de taaltoets gestart met mijn les. Ging op zich best redelijk. Het enige minpuntje is dat sommige kinderen elkaar niet kunnen uitstaan... Het natekenen van je overbuurman of -vrouw is dan lastig. 'Als jij die ogen zo lelijk tekent, teken ik jou ook lelijk!!' Ook vertikten sommigen het gewoon om iemand na te tekenen omdat diegene de ander niet mocht.

Uiteindelijk zijn sommige/de resultaten nog best leuk geworden:

Ik merk wel dat de manier van lesgeven op deze school toch ook echt anders is. Er is geen extra werk, herhalingsstof of leuke korte spelletjes die kinderen kunnen doen als ze klaar zijn. Vaak gaan kinderen kletsen en niets doen. Daarnaast is de concentratie van menig kind tot het nulpunt gedaald. Lastig, omdat in Nederland op de meeste scholen toch wel gedifferentieerd wordt op niveau, tempo, interesse. Ik hoop daar de komende tijd iets mee te kunnen doen.

Eigenlijk had ik vandaag stage, maar omdat we naar de vreemdelingenpolitie moesten hebben we vandaag vrij gevraagd. Waarom ga je daar niet op vrijdag heen hoor ik je denken, te lui om daar op je vrije dag heen te gaan? Nee, op vrijdag werken ze daar 'zonder publiek' zoals de baliemedewerker het zo mooi kon verwoorden.

Na SRD'S te hebben gepind zijn we naar de Surinaamse Bank gegaan, overtuigd van het feit dat we daar ons verblijfsvergunning moesten betalen. Bleek achteraf niet goed. Naar de Landbouwbank dan maar. Hier kon je alleen met US Dollars betalen. We hadden net gepind, dus uiteindelijk terecht gekomen bij de Centrale Bank.

Bij de Centrale Bank was een man met een koffertje (zo één als uit een film). Toen hij werd opgeroepen zagen we stá-pels bankbiljetten liggen. Het koffertje ging open en meneer vult het koffertje tot z'n nokkie. Koffertje dicht en meneer stapt in een voorgereden auto. Het enige wat aan dit plaatje tegenviel was dat het geen spectaculaire auto was, maar gewoon een ‘ordinaire' bak die iedereen hier heeft (ik zou een moord doen voor een auto hier, maar dat terzijde...).

Na ons kwitantiebewijs verkregen te hebben op weg, met de taxi, naar een gebouw van de vreemdelingen politie. Ik zal het kort houden - in vergelijking met het echte verhaal - we hebben daar twee en een half uur gezeten voor een handeling van een kwartiertje... Het was wel lekker koel daar.

Na dit spannende avontuur hadden wij ‘honger als een paard' dus zijn wij bij Zus & Zo neergestreken waar wij een héérlijk broodje(Brie, pestokomkommerprut, warme tomaatjes en sla) hebben gegeten.

Daarna nog een zelfgebakken appeltaart weggewerkt. Wij konden er weer tegen. Zus & Zo is hartstikke leuk en gezellig. Regelmatig zijn er ‘events': films en bandje die komen optreden. Daar zullen we zeker vaak te vinden.

Straks gaan we pannenkoeken bakken (heerlijk met dertig graden) en daarna rond middernacht naar Havana. We hebben afgesproken met een paar andere studenten die we vanuit Schoorl kennen (In Schoorl hebben wij een paar informatiedagen gehad rondom stage in Suriname. Dit was met meerder Pabo's uit Nederland). Misschien daarvoor nog even een tukje doen, aangezien we hier meestal wel om tien uur uitgeteld zijn van de warmte en de dingen die we doen...

Lieve allemaal, doe die jas nog maar wat dichter, trek die handschoenen nog maar even aan. Ik ga even zonnen op het balkonnetje...

(Poe-hé, het worden wel lange verhalen...)

(Ohja, ik heb foto's van ons kasteel neergezet... Ze staan bij ‘foto's rechts boven aan.)

Geen erwtensoep en griesmeel

Huur betalen in Suriname is veel leuker dan in Nederland. Aan het eind van de middag op weg naar het huis van de verhuurder. Dit is niet heel ver: ons huis staat op haar erf.

Op de veranda werden we uitgenodigd voor een kopje koffie of thee. We hebben wat meer gehoord van de omgeving en waar goede supermarkten zijn... Na een wandeling van twee uur nog niet gevonden. Wel op de centrale markt geweest. Merel en ik hadden eerst onze twijfels of we naar binnen moesten gaan. Toch gegaan, we waren de enige 'bakra´s'. Als je wat koopt vinden ze het allang best.

Na de koffie en gesprekken over Surinaams eten werden we uitgenodigd om Souta soep te komen eten. Dit is geen tomatensoep zonder gehaktballetjes of groentesoep zonder groenten. De soep was rijkelijk gevuld met geplukte kip (kippenvlees dat uit elkaar geplukt is), geraspte aardappel, dunne taugé, rijst en nog wat. Echt, superlekker!!

Na de Souta soep zijn Merel, Taniya en ik nog even langs 't Vat gegaan. Dit viel een beetje tegen, we hadden meer stagiaires verwacht. Desalniettemin was het erg gezellig.

Gister, zondag, hebben Taniya en ik de route naar onze stage gefietst. Onze huisbazen hadden eerst de route met ons voorgereden met de auto. Dit was heel fijn, want we konden het bijna zo vinden. De Taniya Taniya en de Suus Suus hebben ons maar een enkele keer in de steek gelaten, maar met de kaart van Paramaribo bij de hand kwamen we toch waar we zijn moeten.

's Avonds hebben we, op aanraden van de huisbazen, eten gehaald bij Bryans. Een afhaaliets. Erg gezellig met tl-verlichting, gelukkig was het afhaal. Echt supergoed gegeten! Nasi met kip en zoetzuur varken. ZOOO lekker!! En met z'n zessen heb je aan twee bakken genoeg. Echt een uitvinding die Bryans!

Vandaag, maandag, is de eerste stagedag. Na een warme nacht ging om zes uur (Ja, hier wordt hard gewerkt) de wekker. Na een koude douche en een cracker met kaas stapten wij, ingesmeerd met zonnebrand, op de fiets. Het links fietsen went. Soms moeten we elkaar er nog op wijzen: 'LINKS, LINKS, LINKS!!!' en vervolgens getoeter en gelach om aan de ander kant van de weg te komen.

De weg die wij moeten fietsen is best lang, in de hitte. We moeten een half uur fietsen langs een redelijk drukke weg. Gelukkig houden mensen best wel rekening met ons.

Op de school zijn veel stagiaires. Bij de ingang stond een groepje meiden dat, blijkt achteraf, nieuwe zijn en bij de kinderopvang stage gaan lopen. Daarnaast zijn er nog een aantal vrijwilligers. Een RT'er en een jongen die zich bezighoudt met de zorgstructuur van de school. Ook zijn er een paar stagiaires die echt actief zijn in de klas.

Na anderhalf uur, waarin het volkslied gezongen is en de kinderen verdwenen zijn in de klas, hadden wij een gesprek met degene die de basisschool heeft opgezet. Een zeer vriendelijke vrouw. Na het gesprek hebben wij een rondleiding gekregen en zijn wij voorgesteld aan alle leerkrachten en andere aanwezigen in de school.

Na de rondleiding gingen Taniya en ik allebei onze eigen weg. Namelijk onze eigen groep in. Ik zit in de vijfde klas. Dit is groep zeven. Hier ben ik erg blij mee. Heb nog nooit groep zeven gehad, maar het lijkt me een leuke leeftijd. Na een korte kennismaking hadden de kinderen pauze. Heb in de pauze met de leerkracht van de groep gesproken: meester Rob. Het is zijn eerste jaar in Suriname, op die school. Hij heeft al wel eerder in het buitenland lesgegeven, vier jaar op Aruba. Na de pauze zijn Taniya en ik weggegaan. Morgen gaan wij echt beginnen. Eerst even kijken hoe het allemaal werkt, misschien aan het einde van de week al een les geven. Ik ben zelf erg benieuwd hoe dat zal gaan. De kinderen reageerden wel enthousiast, dus ik ben benieuwd hoe ik het er vanaf zal brengen.

Nu ga ik even aan school werken, straks boodschappen en verder niet te veel: daar is het namelijk écht te warm voor!!

Bosi