Anderhalve week geleden hadden we de trip gepland, eindelijk was het zover. Dit keer ging de trip richting de Jodensavanne.

Om drie uur zouden we vanuit Paramaribo vertrekken, dit werd vier uur. En dit was niet door de Surinaamse mentaliteit, maar door Hollandse gemakzucht...

De bus was overvol met Hollanders. Dit weekend hadden we een groep van ±35 man, Surinaams en Nederlands. De Surinamers die mee waren hadden de trip georganiseerd.

Met de bus gingen we over de bauxietwegen. Helaas had het geregend, dus de oranjekleur kwam er niet zo mooi uit. Toch was het nog erg mooi:

De weg was zo slecht dat we een aantal auto's zijn tegengekomen waarvan het wiel van de stang (?) was afgebroken. Tsja, dat is vervelend maar wij toeristen konden er goed op los fotograferen.

Veel gehobbel later kwamen we aan op plantage Ayo. Het was, zonder onze zooi, een prachtig plekje. Mooi uitzicht op de Surinamerivier, die loopt ook door Paramaribo, palmbomen en een goede plek om onze hangmatten te hangen.

Nadat iedereen zijn plekje had gevonden was het vooral gewoon heel relaxt doen. Deze avond hebben we niet echt iets gedaan. We zijn naar de afgebroken brug gelopen en verder was het muziekje, dansje (salsa en merengue gaan steeds beter), drankje en gewoon chillen.

De volgende ochtend vroeg wakker, in de hangmat had ik echt prima geslapen.

's Ochtends was het ontbijt prima, we hadden iets typisch Surinaams als ontbijt en lekkere vloercadetten met pindakaas met stukjes noot, mmm!

Deze dag (zaterdag) gingen we naar blacka/blakka/blaka/ watra. Zoals je ziet, verschillende manieren van schrijven. Onderweg zijn we alle mogelijkheden tegengekomen. Alles verwijst naar het water dat heel donker is en neigt naar de kleur van cola. Er was een kleine stroomversnelling, een strandje, een stukje water waar je gewoon kon zwemmen, een veldje waar we Hollandse en Surinaamse spellen hebben gedaan: gewoon relaxt dus.

Nu vergeet ik helemaal te vertellen... Ik heb ook nog geschoten. Op weg naar dit water zat ik in de vrachtwagen en die chauffeur had zijn geweer (?) meegenomen. Wie er wilde schieten? Tuurlijk!

Het is echt supergaaf. Patroon erin, aanleggen en schieten... hoppa. Ik vond het in ieder geval erg cool!

Helaas was het weer deze dag een beetje wisselvallig, maar ondanks dat toch wel een beetje gekleurd geraakt.

´s Avonds zijn Merel, twee anderen en ik mee geweest met de visnetten uithangen. Het was onderling erg gezellig, maar ontzettend passief. De kapitein en zijn matroos waren erg druk met de netten en spraken onderling in Sranan (helaas had ik mijn woordenboek niet bij me) dus we verstonden er niets van.

Eenmaal terug konden we gelijk aanschuiven. Ook dit weekend prima gegeten.

Ook deze avond weer heel relaxtavondje, heerlijk de hele avond op de steiger gezeten, prima vertoeven!

Om twaalf uur was ik echt wel moe dus dook ik mijn hangmat in.

De volgende ochtend weer vroeg wakker. Dit was dit keer niet zo erg, want hierdoor mochten we ook weer mee de visnetten binnenhalen! Met volle visnetten in onze gedachten stapten we in het bootje. Onze droom spatte snel uiteen.

Het eerste net was niet veel soeps, drie visjes, dit bleek later de grootste vangst te zijn. In totaal hadden we tien visjes. Er was nog wel even wat spanning in de tent aangezien twee andere gasten van de groep met de speedboot gingen jagen. Ze hadden een kaaiman gezien, dus daar kwam een geweer tevoorschijn. En niet zomaar een geweer, echt gigantisch... De schutter zei dat hij de kaaiman geraakt had in zijn staart en dat ie weggezwommen was. Ik vraag mij af of ie hem wel geraakt heeft... Ondanks dat helaas-pindakaas, geen kaaimansaté voor mij (grote mond).

Eenmaal terug konden wij ons klaar gaan maken voor de oversteek naar de Jodensavanne, dit zou net als de dag ervoor met de boot gebeuren. Dit keer was er alleen een speedboot bij, dus dat was wel even leuk.

De Jodensavanne stelt op zich niet veel voor: een ruïne van de vroegere synagoge, twee begraafplaatsen en een golfplatendakje met een pisstraaltje water, wat de geneeskrachtige bron voorstelt. Het verhaal erachter is wel interessant, wat het ‘t bezoeken van de Jodensavanne waard maakt.

Op het veld bij de Jodensavanne kwam ik ook nog mijn grootste angst tegen... een tarantula... De nacht van maandag op dinsdag heb ik heel slecht geslapen: ik droomde over tarantula's en had het idee dat ze over mijn bed kropen.

Verder zijn we gaan lopen naar een Indianendorp... Nou dit was echt drie keer niets. We waren hier de dag ervoor ook al langsgereden. We hebben niets van het dorp gezien, alleen het buurtwinkeltje. Ik baalde er wel van dat we niet echt het dorpje in gingen, maar daarnaast: het dorpje bestond uit gewonen huizen en iedereen liep met een mobiele telefoon... Beetje jammer.

Terug op de plantage was er weer wat te schransen, erg lekker.

Na het eten was het een beetje ieder voor zich, een deel van de groep ging jagen. Ik had het wel gehad met lopen in de volle zon en daarnaast, de kans dat je dieren ziet en schiet om twee uur 's middags op het heetst van de dag is 2%. Ik bleef lekker op de plantage. Ik heb het paaltjes voetbal met flessen water geïntroduceerd, we hebben ons kostelijk vermaakt. Achteraf ben ik erachter gekomen dat mijn teamgenoot een speler is uit een elftal wat hier in de ‘eredivisie' speelt. Erg grappig.

Aan het einde van de middag hadden we alle spullen opgeruimd en gereed voor vertrek.

Op de terugweg nog even gestopt aan de tweede Waterkant van Suriname, in Domburg. Wij waren de toeristen, maar wij werden bekeken.

Eenmaal terug op de verzamelplaats hadden we afgesproken om woensdag, vandaag dus, naar de voetbalwedstrijd te gaan. Het zou een wedstrijd zij a la Champions League. Het zou gaan tussen de kampioen van Suriname, dit is het team waar die man in speelde die het weekend ook mee was, en de kampioen van Curaçao.

Inmiddels is het woensdag, en de wedstrijd is verschoven naar acht uur vanavond. Vanwege andere afspraken kunnen we helaas niet meer naar die wedstrijd toe. We gaan nu een andere keer naar een wedstrijd.

De andere afspraak van vanavond laat ik aan mij voorbij gaan.

Vandaag was een drukke dag op stage, mij mentor is gister aan het begin van de dag naar huis gegaan vanwege griep/Dengue (een ziekte overgebracht door de mug). Vandaag was hij nog niet beter. Het schoolhoofd en hij hadden er alle vertrouwen in dat ik de klas wel kon draaien, wat betekende dat ik alleen voor de klas stond. Ik vond het superleuk, gewoon zelf beetje kijken welk lesje je gaat geven en hoe je de kinderen laat werken. Hierdoor ben ik wel uitgeput.

Verder niet heel veel meer te melden.

xxx