Lieve allemaal in het frisse Nederland,

Bakircioglü is er niets bij.... Sommige namen uit mijn stageklas zijn best lastig te verstaan, op te schrijven en uit te spreken. Maar alles went, dat heb ik op afgelopen stage gemerkt.

Inmiddels zit de eerste (stage)week er alweer op. Iets meer info over stage van deze week.

Maandag begonnen wij dus. Half acht aanwezig. De oprichtster van de school had ons niet verwacht (?!) dus om half tien hadden wij pas een gesprek met haar. Een superaardige vrouw met de beste bedoelingen! Deze vrouw heeft ook in Nederland gewoond, gestudeerd en gewerkt. Ze weet dus redelijk goed waar ze het over heeft. Ze heeft het goed voor met de kinderen en de kinderen mogen haar ook graag.

De school is relatief mooi: van buiten ziet het er mooier uit dan binnen. Er is een betonnen vloer - klinkt erg fijn als een kind naar achter schuift met tafel of stoel.... Er is een schoolbord dat vast gespijkerd is aan de muur, dus niets verstelbaars. Het bord dient als repetitieblad. Ik heb de eerste toets al op het bord geschreven!

Dinsdag echt begonnen. Ik had nog geen lessen gepland, ik zou vooral kijken. Toch heb ik vandaag een kennismakingsspel gedaan, was wel grappig.

Vandaag ook wat uitgebreider met de leerkracht van de groep gesproken. Was wel interessant, ook gelijk afgesproken dat ik een les zou geven de volgende dag!! Een tekenles nog wel!

Na thuiskomst gelijk maar voorbereid: het is portret tekenen geworden.

Woensdag, de dag van de waarheid. Vandaag zou het dan écht beginnen. Ik wist dat Meester Rob vandaag niet de hele dag aanwezig zou zijn, maar er zou vervanging zijn. De vervanging heb ik niet gezien, dus vanaf kwart voor tien tot één stond ik er alleen voor. Ging best goed, de kinderen deden wel wat ik van ze vroeg...

In de pauze op het bord de repetitie van taal schrijven. Het is passen en meten (en begrijp nu waarom op het bord zo klein geschreven wordt).

Na de taaltoets gestart met mijn les. Ging op zich best redelijk. Het enige minpuntje is dat sommige kinderen elkaar niet kunnen uitstaan... Het natekenen van je overbuurman of -vrouw is dan lastig. 'Als jij die ogen zo lelijk tekent, teken ik jou ook lelijk!!' Ook vertikten sommigen het gewoon om iemand na te tekenen omdat diegene de ander niet mocht.

Uiteindelijk zijn sommige/de resultaten nog best leuk geworden:

Ik merk wel dat de manier van lesgeven op deze school toch ook echt anders is. Er is geen extra werk, herhalingsstof of leuke korte spelletjes die kinderen kunnen doen als ze klaar zijn. Vaak gaan kinderen kletsen en niets doen. Daarnaast is de concentratie van menig kind tot het nulpunt gedaald. Lastig, omdat in Nederland op de meeste scholen toch wel gedifferentieerd wordt op niveau, tempo, interesse. Ik hoop daar de komende tijd iets mee te kunnen doen.

Eigenlijk had ik vandaag stage, maar omdat we naar de vreemdelingenpolitie moesten hebben we vandaag vrij gevraagd. Waarom ga je daar niet op vrijdag heen hoor ik je denken, te lui om daar op je vrije dag heen te gaan? Nee, op vrijdag werken ze daar 'zonder publiek' zoals de baliemedewerker het zo mooi kon verwoorden.

Na SRD'S te hebben gepind zijn we naar de Surinaamse Bank gegaan, overtuigd van het feit dat we daar ons verblijfsvergunning moesten betalen. Bleek achteraf niet goed. Naar de Landbouwbank dan maar. Hier kon je alleen met US Dollars betalen. We hadden net gepind, dus uiteindelijk terecht gekomen bij de Centrale Bank.

Bij de Centrale Bank was een man met een koffertje (zo één als uit een film). Toen hij werd opgeroepen zagen we stá-pels bankbiljetten liggen. Het koffertje ging open en meneer vult het koffertje tot z'n nokkie. Koffertje dicht en meneer stapt in een voorgereden auto. Het enige wat aan dit plaatje tegenviel was dat het geen spectaculaire auto was, maar gewoon een ‘ordinaire' bak die iedereen hier heeft (ik zou een moord doen voor een auto hier, maar dat terzijde...).

Na ons kwitantiebewijs verkregen te hebben op weg, met de taxi, naar een gebouw van de vreemdelingen politie. Ik zal het kort houden - in vergelijking met het echte verhaal - we hebben daar twee en een half uur gezeten voor een handeling van een kwartiertje... Het was wel lekker koel daar.

Na dit spannende avontuur hadden wij ‘honger als een paard' dus zijn wij bij Zus & Zo neergestreken waar wij een héérlijk broodje(Brie, pestokomkommerprut, warme tomaatjes en sla) hebben gegeten.

Daarna nog een zelfgebakken appeltaart weggewerkt. Wij konden er weer tegen. Zus & Zo is hartstikke leuk en gezellig. Regelmatig zijn er ‘events': films en bandje die komen optreden. Daar zullen we zeker vaak te vinden.

Straks gaan we pannenkoeken bakken (heerlijk met dertig graden) en daarna rond middernacht naar Havana. We hebben afgesproken met een paar andere studenten die we vanuit Schoorl kennen (In Schoorl hebben wij een paar informatiedagen gehad rondom stage in Suriname. Dit was met meerder Pabo's uit Nederland). Misschien daarvoor nog even een tukje doen, aangezien we hier meestal wel om tien uur uitgeteld zijn van de warmte en de dingen die we doen...

Lieve allemaal, doe die jas nog maar wat dichter, trek die handschoenen nog maar even aan. Ik ga even zonnen op het balkonnetje...

(Poe-hé, het worden wel lange verhalen...)

(Ohja, ik heb foto's van ons kasteel neergezet... Ze staan bij ‘foto's rechts boven aan.)