Ook hier besluipt me het gevoel van het ´gewone´ leven. Alles is hier inmiddels wel gewend: het huis - wel wennen is ons nieuwe huisdier: Kate, onze kakkerlak (deze naam is te lief voor het ontzettende grote, vieze, kriebelige dier dat door onze keukenkastjes kruipt)- stage, boodschappen doen - dat doen we steeds minder, de pindakaas en yoghurt zijn op dus we zijn nu genoodzaakt te gaan... - en we hoeven niet meer te vrezen voor ons leven doordat we vergeten links te rijden. Dat geeft een gevoel van rust, maar ook een gevoel van... tjsa gewoon. Het was in het begin allemaal zo bijzonder en keken onze ogen uit en dat is niet meer echt zo. Ook wel fijn, want dat betekent dat ik me toch ook wel thuis voel hier.

Afgelopen week weinig gedaan en gebeurd. Vooral bezig geweest met stage. Mijn mentor was vorige week dinsdag ziek naar huis gegaan, sindsdien sta ik alleen voor de klas. Heb dus ook deze hele week alleen gedraaid. Het was echt ontzettend zwaar. De eerste weken had ik zoiets van: 'Het lijkt wel een klas in Nederland.' Toch is dit echt niet het geval. In mijn klas zijn ontzettend veel ruzies en kunnen enkele leerlingen elkaar niet luchten of zien - heb je in Nederland ook, maar het is hier toch echt anders... Echt dramatisch. Als leerkracht zijnde weet je gewoon geen oplossingen meer omdat íedereen klaagt over elkaar... beetje jammer.

Gelukkig had ik donderdag toestemming gekregen om de groep om te gooien, dit heb ik dan ook direct drastisch gedaan; als blikken konden doden... Enkele kinderen waren het niet met mijn beslissing eens, jammer dan. Het hielp wel, deze dag nul, helemaal niets, geen conflicten!! Ben wel nieuwsgierig wat mijn mentor vindt van de veranderingen en hoe de kinderen volgende week zullen zijn in deze groepsopstelling.

Door de ruzies in de klas heb ik mijn vocabulaire in het Sranan flink uit kunnen breiden, dus dat is wel weer leuk... Dit weekend zouden we naar een eiland gaan, in een stuwmeer ofzo (lekker ingelezen)... Dit zouden we doen met de mentor van Merel. Helaas heeft zij een overlijdensgeval in de familie waardoor dit niet door gaat. Gelukkig is er in Suriname genoeg te doen, dus wij dachten lekker naar White Beach te gaan... Maar ook hier kan het regenen. En dat is dan niet regen zoals in Nederland. Neeeee.... Die regenbuien hebben grotere druppels, houden langer aan en daarnaast blijft het zo'n driedagen lang dit weer... Wat betekent dat ons weekend er regenachtig uit gaat zien. Wat betekent dat ons strand er niet heel gezellig bijligt...Wat betekent dat ons uitje in het water gevallen is.

Niet getreurd, we hebben ons prima vermaakt!

Donderdag begint ons weekend. 's Middags eerst mijn kamer opgeruimd en omgewisseld met Taniya: haar vriend komt voor twee weken naar hier en aangezien zij een eenpersoonsbed heeft is dat niet heel ideaal. Over twee weken wisselen we weer om.

's Avonds lekker gegeten bij Broki. Lekker roti met geitenkaas (is hier wel anders dan in Nederland...) en patat er bij... tsja..

Daarna Salsales, waarna we de netgeleerde passen direct in de praktijk hebben gebracht in de Havanna Lounge. Tot in de vroege uurtjes hebben we daar de dansvloer onveilig gemaakt.

Vrijdag ingepland voor een schooldagje: de tijd dringt. Nog 14 stagedagen *slik*... Naast de verplichte zaken zijn we ook even de stad in geweest. De vangst van vandaag bestaat uit: Schoenpoets (ja ook echt nodig;)), slippertjes en een tas. Verder zijn we naar de supermarkt Chois geweest. Dit is een supermarkt volgens Nederlands concept. Echt HEERLIJK boodschappen doen. Het ruikt er fris, er is airco en hebben normale producten. Enige minpuntje is dat je er wel het vierdubbele voor betaalt, maar voor een keer moet dat kunnen. We hebben dus nu lekker allemaal stokbrood en kaasjes en roze muisje voor op brood... Allemaal erg lekker.

's Avonds waren we nog vermoeid van donderdagavond; we hebben lekker op het balkon gehangen en bijtijds naar bed.

Even iets over de kamer waar ik nu slaap. De muggen daar vieren elke nacht een feestje. In een nacht hebben ze mij twintig (20!) keer geprikt in mijn arm... echt super.

Daarnaast zou het bed waar ik nu in slaap verboden moeten worden. Over veertien dagen staan waarschijnlijk die planken voorgoed in mijn zij gedrukt... Ik dacht dat mijn bed hier slecht was... Verder is het op zich een prima kamertje, klein maar prima.

Zaterdag hadden we een relaxt dagje. Geen verplichtingen, niets. We zijn toen even naar de stad gegaan om wat spullen te halen en een tour voor Merel te regelen. Daarna met een bagel lekker naar huis en op het balkon de bagel verorberd. Heerlijk.

's Avonds zijn we naar Fabian gegaan, daar kwam Ellen (loopt ook stage in Surinamer)ook naar toe. Was een erg gezellige avond en de salsapassen weer geoefend.

Om een uur of twee gingen wij met z'n allen richting de Zsazsazsu, was weer erg gezellig.

Inmiddels is het zondag. Mijn huisgenootjes dachten dat ik niet meer wakker zou worden... Ik ben altijd degene die als eerste wakker is, hoe laat we ook gaan slapen rond negen uur sta ik op. Vandaag was echter een uitzondering, om twee uur kwam ik mijn bed uit rollen. Heerlijk geslapen. Heb de van maar aangezet, wat het muggenfeestje op mijn kamer ook onmogelijk maakt. Daarnaast is het gewoon lekker verkoelend, ondanks dat het niet (voor Suriname) heel warm is.

Dit waren de belevenissen die niet echt belevenissen waren voor deze week.

xx