Nadat ik afscheid genomen had van Beniet op het station en van Kim, Noor en mijn ouders op Schiphol begon de reis. Het Surinaamse wachten begon al bij het ‘boarden'. Een gigantisch lange rij, hierdoor vertrok de vlucht een half uur later. Eenmaal opgestegen verliep het best oké. We leefden van maaltijd naar maaltijd en van snack naar snack. Wat is dat zitten wachten tot je landt verschrikkelijk saai. Gelukkig had ik een leuk muziekje onderweg!

Samen met nog twee Surinamegangers zat ik op de laatste rij in het vliegtuig. Ik had al eerder gehoord dat het daar tijdens de vlucht erg gezellig zou worden met Surinaamse mensen die gingen kletsen met elkaar. Erg gezellig, maar daardoor heb ik geen minuut kunnen slapen (gedurende een vlucht van acht uur en veertig minuten!!).

±7715 kilometer verder stap je het vliegtuig uit en is het warm en klam, het gevoel dat je krijgt als je een plantenkas in loopt, en dan nog wat warmer...

Over het grote asfalt van het vliegveld naar het gebouwtje waar wij in de rij staan voor de douane. Na de rij hebben voor de douane en onze bagage van de band hebben gehaald zijn we anderhalf uur verder. Onze taxi stond al op ons te wachten. Dit was een helse tocht. Inhalen, toeteren, lichtseinen, honderd rijden waar je vijftig mag/kan en dan nog het links rijden. Heel apart!

Eindelijk aangekomen bij onze huizen. We hebben twee huizen in dezelfde straat. De huizen liggen vijftig meter bij elkaar vandaan. Prima te doen dus.

Ik zit in een huis samen met Taniya en Merel, erg gezellig. We hebben een huis met drie kamers. We hebben geloot voor de kamers en ik heb de ‘masterbedroom'. Niet dat daar nou heel veel ‘master' aan is, maar toch. Een wastafel, een bureautje, een tweepersoonsbed (waar de latten prima voelbaar zijn) een schattig kledingkastje en een klamboe. (nog geen muggenbulten, laten we hopen dat dat zo blijft!)

Gisteren zijn wij om elf uur Surinaamse tijd (drie uur 's nachts Nederlandse tijd) na een koude douche naar bed gegaan. Ben drie keer wakker geworden, alle keren was ik klaarwakker en mocht van mij de dag wel beginnen. Lichte vorm van een jetlag misschien?

Om tien uur hadden we met de meiden uit het andere huis afgesproken, dus om half zeven mocht ik mij best nog een keer omdraaien. Om half acht lukte het echt niet meer, het is dan al warm en benauwd. De vogels hoor je vrolijk kwetteren en ook de honden (die zijn hier best veel) zijn al uitgeslapen.

Even snel een broodje met hagelslag (jaja, dat kennen ze hier ook) gegeten.

Vanochtend hebben wij de fietsen geregeld, prima fietsen. Alleen het fietsen zelf is wat lastiger. Zoals eerder gezegd: ze rijden dus links. Een paar bijna-doodervaringen waren dan ook onvermijdelijk.

We zijn de stad ingegaan, opzoek naar een pinautomaat. Twee banken langs geweest, die kennen het fenomeen wereldpas niet, daar konden wij dus geen Surinaamse Dollars opnemen. Bij de derde bank kon dat wel. Na een half uur in de rij te hebben gestaan hebben wij eindelijk onze eerste Surinaamse Dollars in handen. Het wachten hebben wij nu al onder de knie.

De broeken zijn boven de knie, want het is hier warm, heel warm. Na ons bankavontuur wilden we wat water, bij de Burger King moeten ze dat toch hebben. Geen Istanbultaferelen, voor mij is het bij een flesje water gebleven.

Na de BK zijn Taniya en ik opzoek gegaan naar de contactpersoon voor onze school. Deze zou te vinden zijn in, blijkt achteraf, de winkelstraat van Paramaribo.Heel leuk, je ziet alle kinderen en middelbare scholieren in uniformen lopen. Daarnaast verbaas ik mij over het feit dat er mensen zijn die hier in lange spijkerbroeken rondlopen. Dat kan ik nu nog niet beseffen maar as. maandag zal dat ook van mij verwacht worden....

De afdeling gevonden waarop de contactpersoon zou moeten zitten, wij blijken ons niet te moeten melden. Prima, kan gebeuren.

Nadat wij ons weer aangesloten hadden bij de rest van de groep zijn wij gaan fietsen rond de palmentuin, we weten waar 't Vat zit,heeel dichtbij ons huis....

Net even snel boodschappen gedaan, de supermarkt is groot, druk en het ruikt er niet heel fris. We hebben gezellige kaarsjes gehaald (TL-licht is hier sfeerverlichting) en nog wat andere spullen die we komende maanden nodig zullen hebben. Geen eten want we hebben besloten vanavond in de stad wat te gaan eten.

Goed, ik weet even niet meer wat te schrijven, behalve dan dat het hier heeeeel lekker weer is; zon schijnt en er iseen briesje. Ik ga nu even ‘chillen' op de ‘veranda'.

Liefs!