Het zit erop, over en uit.

Oi,

Dit is dan toch echt de aller-, aller-, allerlaatste keer dat ik jullie lastig val.

Mijn (te volle) koffer staat te wachten tot ik ‘m over vijf uurtjes de taxi in sjouw. De tijd hier zit er op. Tot gisteravond totaal geen moeite mee met het idee dat ik zou gaan: lekker weer naar huis. Nu, een paar uur voor vertrek, word ik toch wel een beetje zenuwachtig van het idee wat ik hier allemaal achter ga laten.

Drie en een halve maand, voor mij is dat echt geen vakantie meer. Ik heb het gevoel gehad dat ik hier woonde en nu vertrek ik weer, terug naar de andere kant van de wereld. Geen idee wanneer ik weer terug ga komen, maar dat ik terugkom, lijkt me duidelijk.

Ik kan een heel lang verhaal gaan houden, maar ik zal jullie mijn besefmomentje besparen - en het voor een keer kort houden.

Lieve allemaal,

Bedankt voor de lieve smsjes, e-mailtjes, telefoontjes, rooksignalen en alle andere berichtjes.

Een extra bedankje voor mijn oma:

Lieve Oma,

Mijn huisbaas vroeg gisteren: 'wat moet ik doen als er nog post van Oma komt?'. Volgens mij zegt dat genoeg. Ik heb erg genoten van de kaarten die u heeft gestuurd! Bedankt hiervoor!!

Tot over een 19 uur... *zucht*

De laatste salsapassen...

Vorige week woensdag gingen de anderen op trip, ik had niet zo´n zin dus ik bleef lekker thuis. ´s Avonds met Anneke, Joost, Nick en Jetse wat gegeten bij de Optimist. Daarna hebben wij de bowlingbaan onveilig gemaakt. Helaas ging de weddenschap niet over wie het beste in het gootje kon gooien dus dat kostte mij een Djogo. Nick en Jetse hadden gevraagd of ik mee wilde voetballen de volgende dag, een beetje actief doen kan geen kwaad. De volgende dag om vijf uur op het voetbalveld. Na een potje zestienen kwam iedereen opgang. Het was erg leuk om even te voetballen, wel warm... (JA nog steeds!)

Na een heerlijk verfrissende douche - de hoop op een warme douche is al lang opgegeven -sloot Merel zich bij ons aan. Eenmaal bijgekomen op het balkon konden wij genieten van een heerlijk maal, bereid door Nick en Jetse.

Aangezien dit keer écht onze laatste donderdag in de stad was konden wij nog één keer genieten van de Havana. Jetse bleef thuis, je hebt nu eenmaal werkpaarden en luxepaarden...

Helaas waren we iets te laat in de Havana waardoor we niet echt meer de geleerde salsamoves in de praktijk konden brengen. Nick en ik hebben de Merengue nog geprobeerd, maar dat was geen succes... Daarna werd de salsamuziek ingewisseld voor de muziek ‘van deze tijd'. Na uren op de dansvloer vonden we het wel weer mooi geweest. Het was een leuke laatste Havana-avond!

Vrijdag werd ik met een beetje spierpijn wakker. Vandaag zou ADO Denhaag spelen in het Kamperveen stadion tegen de kampioen van de ‘Surinaamse Eredivisie'. ADO Denhaag heeft zich weer mooi laten kennen, er kwam niet meer uit dan 1-1 gelijkspel en een klein opstootje op het veld. Merel en ik waren bij voorbaat al voor ADO. Bij wissels, mooie acties (voor zover die er waren...) en het goal wij - nog enigszins beschaafd - juichen. Of de Surinamers dit konden waarderen weet ik niet, ze keken erg vaak om. Het kon ons niet deren, de ADO spelers doen toch hun best?!

Natuurlijk even op de foto... (deze staant bij foto's...)

Na de wedstrijd nog een drankje en toen lekker naar mijn bedje.

Zaterdag, zondag en maandag waren rustige dagen. Slapen, studeren, lezen, zwemmen en volleyballen was dan nog enigszins actief. Een heerlijk relaxt weekendje.

Inmiddels was het dinsdag, Merel en ik zijn toen even gaan shoppen. Meer dan beltegoed niet gekocht. Is ook niet zo erg want waarschijnlijk heb ik al overgewicht - m'n koffer, voor de duidelijkheid.

Woensdag zouden rond twaalf uur op trip gaan. We hoorden maar niets en de CL finale kwam steeds dichterbij. Uiteindelijk hebben we besloten om, ook al zou Dion bellen zouden de finale te gaan kijken. De finale hebben we gekeken in Fort Zeelandia - heel apart om op een plek als dat een ‘feestje' te vieren. Wij waren niet de enige Manchester Fans.. Gelukkig hebben we er wel een leuke middag en vooravond van kunnen maken. Om kwart over acht, zo laat zouden we eigenlijk opgehaald worden door Dion, stapten Merel en ik op de fiets richting huis.

Een half uurtje later werden we opgepikt door Dion en chauffeur. Op weg naar het Indianendorpje. Geen idee hoe laat we er eigenlijk waren, maar laat genoeg om de volgende dag tot een uur of tien in je hangmat te blijven liggen. Om ons heen hoorden we de Indianen baden in de kreek. Aangezien we geen beschikking hadden over een koude douche rest ons niets anders dan ook te ‘baden' in de colakleurige kreek.

Rustig alle spullen opbergen en weer in de hitte in de auto. Auto's waarvan de ramen niet open kunnen en die geen airco hebben zouden in Suriname verboden moeten worden.

We hebben vandaag een lange rit gemaakt. We zijn helemaal naar het Brokopondomeer gereden. Daar hebben we een paar kiekjes gemaakt van de stuwdam om vervolgens weer in de auto te stappen naar Stone Island. Dit was wel een verademing, weer even afkoelen in het koude water. Hier was wel een douche, maar deze deed het niet.

Uiteindelijk hebben wij ons kamp opgeslagen - dat klinkt wel heel erg survivalachtig - langs de weg die naar Koffiekamp leidt. In Koffiekamp wonen de goudmijnwerkers. Een beetje spannend was het wel. We konden namelijk niet slapen in het dorp omdat de mijnwerkers vrij waren en in het dorp waren. Aangezien bakra's daar sowieso niet altijd welkom zijn en er dan vier lieve onderwijzeresjes verschijnen hebben we geslapen langs de weg een paar kilometer verderop. Na het spelletje 'wie ben ik/wie is het?' lekker onder de wol.

De volgende ochtend reden er enkele quats (?) voorbij. Eentje stopte om een praatje te maken wat ons de mogelijkheid gaf om te vragen of wij op zo'n ding mochten rijden. Zoals altijd is dat hier geen probleem. Heel erg leuk om dat gedaan te hebben!!

Na deze rit zijn we in ons busje gestapt en gaan rijden naar Koffiekamp. Kort daar geweest weer in het busje op naar de goudmijnen. Op onze slippertjes zijn we door de goudmijnen gebanjerd.

Even een lesje. Je hebt daar Surinaamse goudzoekers en Canadezen. De oppervlakte van de goudmijn van de Canadezen was niet normaal veel groter en moderner dan dat van de Surinamers. Foto's volgen, ik hoop dat daarop zichtbaar is hoe groot het verschil is. Op dat moment zelf vond ik het allemaal wel prima omdat het zo bloedje heet was, maar met terugwerkende kracht ben ik eigenlijk toch wel een beetje geschrokken dat zo'n grote inkomstenbron niet in handen is van Suriname. Uiteraard strijkt het land/de regering/enkele mensen daar wel wat van op maar dat percentage is zo klein...

Daarnaast kan je ook denken, als de Canadezen het niet hadden gedaan had Suriname er misschien nog minder aan overgehouden... Wie zal het zeggen, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik het bizar vond om te zien.

Na het bezoekje aan de goudmijnen, wat bestond uit klimmen en klauteren, zijn we teruggegaan naar Koffiekamp. Daar hebben we een wandelingetje door het dorpje gemaakt. Kinderen speelden schooltje voor hun huis - als aanstaande ‘juffies' toch leuk om te zien. Ook vonden de kinderen ons erg interessant om te zien. Stoere jongetjes liepen in ganzenpas achter ons aan. Uiteindelijk uitgekomen bij een kreekje waar de kinderen van het dorp aan het zwemmen en hangen waren. Na dit gezien te hebben weer terug lopen naar, blijkt achteraf, het gokpaleis. Sean vond het allemaal wel interessant dus ook dit keer liep hij met ons meer, nu iets minder schuw dus hebben we even met hem gekletst.

Bij het hutje aangekomen hebben we een biertje gedronken en gekaart met de plaatselijke bevolking. Deze mannen waren de bazen van de goudmijnen. Niemand weet hoeveel goud iemand vindt en als je vraagt waar het werk precies uit bestaat zeggen ze in koor: kijken naar de arbeiders... Wel wilden sommigen graag laten zien wat ze in hun broekzak hadden zitten. Klompjes goud verschenen op tafel. Net als de bossen marihuana...

Erg leuk om met deze mensen gesproken/gedronken/gekaart te hebben. Toen was het weer tijd om in het busje te stappen. Gelukkig heb ik de Afobakka weg inmiddels zo vaak gereden dat ik er aan gewend ben. Slapen lukt nu erg goed op deze weg.

Op de terugweg even gestopt bij de plek waar we de eerste nacht hebben overnacht. Daar hebben we lekker kunnen zwemmen. Dion heeft daar twee vogels gevangen, vroeger was hij vogelvanger...en het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Heel grappig om het proces vogelvangen te zien.

Weer schone kleren aan - voor zover ze nog schoon waren - want vanavond zouden we gaan eten in Khazana. Dit is een restaurant onder de Havana, waar we vrijwel elke donderdag te vinden waren. Het ziet er supermooi uit. Mooie lampen, mooie grote tafels met onder een glasplaat mooi houtsnijwerk. Supermooi en ook lekker, wat best belangrijk is voor een restaurant. Een heerlijk en luxe afsluiting na een primitieve trip.

Vrijdag avond rond half elf thuis. Eigenlijk wilden we nog naar Gio en Fouradi (?) maar we waren te bekaf en het duurde ook niet zo lang meer. Na een heerlijke douche m'n bedje opgezocht.

Vanochtend vroeg op want er moest brood gehaald worden. Eén tip: ga NOOIT op zaterdag boodschappen doen in de Combé tenzij echt niet anders kan, wat bij mij dus het geval was. Ongelooflijk wat was het druk! Gelukkig bestaan er zeer vriendelijke mensen, met een gigantisch volgeladen karretje, die anderen, met een mandje met vijf producten, voor laten gaan.

Vanavond komt een afvaardiging van de Suriprofs in Suriname. Komende week gaan zij voetballen tegen team van Frans en British Guyana en nog een land waarvan ik het bestaan niet wist. Hopelijk is dit op een dag dat wij er nog zijn, want dat lijkt mij wel erg leuk om me te maken.

Tot donderdag nog genieten van de gezelligheid, de vrolijkheid, het lekkere eten en nog heeel veeeel meer.

x

Laatste stagedagen, Moengo en weer terug in Paramaribo

Lieve allemaal,

Daar ben ik weer. Nog even en dan zijn jullie van me af.

Vorige week was mijn laatste stageweek. Was een aparte week want er waren een paar uitjes gepland en vrijdag was een feestmiddag gepland. Echt lesgeven zou er niet van komen.

Voor mijn project hadden Taniya en ik geregeld dat we met de bus naar de stad konden. Woensdag met de klas van Taniya en donderdag met mijn klas. Beide dagen waren erg leuk. De kinderen moesten verschillende opdrachten in de stad uitvoeren en dit ging helemaal perfect. Had niet durven hopen dat het zo goed zou verlopen. Het was toch de eerste ‘excursie' die we hebben gepland en dan gelijk in Suriname...

Vrijdag was onze laatste dag. Normaal liepen we geen stage op vrijdag, maar vandaag wel. Vandaag hadden we ons veroorloofd om iets later op school te komen. Eenmaal op school direct beginnen met de vlaggenparade. Na het zingen van het volkslied moesten Taniya en ik naar voren komen. Van de school kregen we het schoolshirt en ik kreeg allemaal tekeningen van mijn klas. We hadden besloten om pas in de middag (van half twaalf tot een) ons afscheid te houden; de rest van de dag zouden we gewoon de vakken van het rooster volgen. Hier is niets meer van terecht gekomen. De kinderen van de derde klas hadden een te grappig toneelstukje. Mijn klas kon niet achterblijven dus hebben zij zelf ook nog een typisch schooltoneelstukje bedacht waar geen eind aankwam, maar wel ontzettend schattig. Na alle niet geplande spelletjes, toneelstukjes en lekker rondhangen zijn we gestart met de geplande activiteiten. Dit bestond uit een soort watergevecht en zwemmen in het zwembad. Het zwembad is gehuurd door de school en is naast het schoolerf. Gewoon een klein zwembadje waar je wel met dertig man in kan. Het was zóóó'n leuke laatste dag. Het is raar om te beseffen dat je die kinderen nooit meer ziet. Dat, als ik ooit terugkom (wat ik zeker wil en ga doen), ze niet meer zal zien in klas 5. Vreemd.

Het was een hele leuke stage waarin ik veel geleerd heb en het ontzettend naar mijn zin heb gehad. Ook de school was denk ik wel blij met mij want de evaluatie van de directie was lovend. De evaluatie van mijn mentor moet ik nog krijgen, maar die moeten we nog even invullen.

Dan komen we aan bij zondag. Zondag zouden we naar Moengo vertrekken. Dat hebben we ook gedaan. Om tien uur zaten we in de bus, om twaalf uur vertrokken we... een rit van drie uurtjes. Aangekomen in Moengo hadden we een prachtig huis. Moengo is verdeeld in drie dorpen. Het vroegere managementdorp van de bauxietmijnen; prachtige huizen in Amerikaanse stijl. Dan heb je de middenstandwijk, redelijk gewone huizen met af en toe een uitschieter. Dan heb je nog de getto. Daar heb ik mijn ogen uitgekeken. Golfplatenhuisjes van niet groter dan twee bij drie. En dan te bedenken dat daar hele families in wonen. En niet families als in Nederland met twee of drie kinderen... Heel interessant omdat gezien te hebben.

Maandag zijn we naar stage geweest. Wij hadden verwacht terecht te komen in het binnenland waar men nog net niet in een wigwam woont. Dit bleek niet waar: er stonden gewoon stenen huisjes, de school was gewoon van steen, de kleuterklas had een gewone bouwhoek (met echte zaag en hamer)...niet echt binnenland zoals wij ons voorgesteld hadden. Wat wel anders was dan in de stad was dat kinderen geen of slecht Nederlands spraken. Je moest dingen vaak herhalen of anders zeggen en soms met handen en voeten.

Ik heb gekeken in klas 3/4. In deze klas zitten 13 kinderen. Heel anders dan in de stad waar soms wel meer dan dertig kinderen in een klas zitten.

Hier eindigt het Moengo verhaal. Wegens omstandigheden hebben wij onze binnenlandstage eerder afgebroken dan gepland was. Niets ernstigs, een combinatie van redenen heeft ons doen besluiten om terug te gaan naar Paramaribo.

Dinsdagochtend weer aangekomen in Paramaribo. Die dag veel geslapen en gestudeerd. 's Middags even naar het zwembad geweest. 's Avonds een lekker hapje bij Sarinah met een aantal. Ik had zin in hamburgers en friet, maar dan ben je bij de Javaan aan het verkeerde adres...

Vanochtend hebben we heerlijk op ons gemak geshopt. Daarna lekker geluncht bij Zus&Zo. Ik ben er (nu al) achter gekomen dat zij ook aan meeneembroodjes doen, dus gelijk maar een broodje meegenomen!

Voor nu zeg ik tabee, ik ga zwemmen!

xx

Het kleine café aan het zwembad...

Afgelopen week een relaxt weekje op stage. Ik had besloten om geen lessen te geven, alleen mijn eigen project. Verder aan het onderzoek werken. As. Maandag (morgen dus) moeten we dit gaan presenteren aan de leerkrachten en management van de school, een beetje voorbereiden kan dus geen kwaad.

Mijn ouders zijn er ook nog. Die genieten volop van alles hier. Afgelopen week zijn zij naar het binnenland geweest, dit vonden zij erg mooi. Wel een lange en hobbelige weg.

Afgelopen donderdag zijn zij bij mij op stage geweest. Dit was erg leuk. Leuk om te zien hoe de kinderen daarop reageren.

's Middags hebben Taniya en ik een start gemaakt met het uitzetten van een excursie naar de stad. Volgende week woensdag en donderdag gaan we met de kinderen naar de stad, ben erg benieuwd hoe de kinderen hierop reageren. Deze manier van onderwijs zijn ze niet gewend.

's Avonds had Merel een presentatie op haar school. De groep stagiaires en aanhang was groter dan de groep ouders. Dat is echt raar om te zien. Er waren van de 200 genodigden maar 7 mensen gekomen.

Daarna zijn ben ik met mijn ouders gaan eten bij Sarinah, net als de vorige keer weer erg lekker. Mijn ouders zouden eigenlijk mee gaan naar de Havana, het salsadansen wilde ik ze wel laten zien, maar ze waren, net als ik, uitgeput. Mij hield het niet tegen. Vol goede moed op pad naar de Havana. Ik had het alleen al erg snel gezien. Dit kwam ook door het idee dat ik de volgende dag erg vroeg op moest om te vertrekken naar Berg&Dal.

Berg & Dal is een natuurpark waar je verschillende activiteiten kan doen. Wij zijn gaan kajakken, educatieve wandeling (klinkt suf = leuk) en helemaal gaaf was de canopy. Dan ga je eerst een stukje wandelend naar boven. Dan ga je op een platform staan. Vervolgens word je vastgeketend aan de kabels, mocht je naar beneden vallen, dan blijf ja haken. Je zet dan je hand (wel met een handschoenachtigiets) op de kabel, benen vooruit en gaan. Dan ga je met een vaart door de jungle heen van boom naar boom. Dit doe je acht keer en elke keer is de afstand die je aflegt verschillend. Vooral de laatste tocht was gaaf, want deze ging over de Suriname rivier. Ook was deze kabel het langs, steilst en ging dus ook het hardst.

Na de canopy hadden we even lunchpauze om vervolgens de berg op te wandelen. De gids vertelde leuke en interessante dingen. Bijvoorbeeld dat de berg waarover wij liepen eigenlijk een grote begraafplaats was. Hij liet de greppels zien waar de graven lagen. Echt bizar hoe groot de oppervlakte van alle graven was. Daarnaast weet ik nu hoe ik shampoo moet maken als ik ooit verdwaal in de jungle, dat lijkt mij ook noodzaak nummer 1 als ik in de jungle verdwaal.

Eenmaal alle activiteiten achter de rug, de bus weer in en terug naar Paramaribo.

's Avonds een hapje gegeten bij Zus&Zo en daarna naar Nick en Jetse gegaan. Hier waren ook Ellen en Elise. Was erg gezellig. Op een gegeven moment wilden we naar een barretje om de hoek gaan maar was al gesloten. Even verder lopen kwamen we terecht bij een guesthouse. Hier hadden Ellen en Elise een keer naar een kamer gekeken om de rest van de tijd in Suriname te verblijven. Zij hadden beloofd aan die eigenaar om een keer een biertje te komen doen. Vanavond was een mooie kans. Daarnaast wist Elise zich nog goed te herinneren dat er een zwembad achter het complex bevond. Met een lieve lach vragen of we mochten zwemmen. Dit was geen probleem, dus we hebben lekker tot een uur of drie gezwommen. Daarna was het mooi en zijn we allemaal naar huis gegaan.

De volgende dag tijd om uit te slapen. Verder beetje aan school gewerkt en 's middags naar het hotel van mijn ouders, lekker chillen bij het zwembad. 's Avonds zijn we op een leuke plek, langs de Waterkant, wat gaan eten. Daarna terug naar huis gewandeld en snel mijn bed in.

Inmiddels is het zondag, vandaag zijn mijn ouders naar Galibi, daar hadden ze veel zin in. Ik ben hard aan het werk, straks dan.

Komende week laatste stageweek, jammer en toch ook wel lekker.

xx

Het harde werken is weer begonnen

En dan is het zo weer voorbij... Het gaat allemaal snel hier, ook bezoek vanuit Nederland. De laatste dagen hebben we niet niks gedaan. Dinsdag zijn we naar White Beach geweest. Een aangelegd strand bij Domburg. De taxichauffeur had nog gebeld: of we echt wel wilden gaan, want het was zo bewolkt. Omdat we toch geen andere plannen hadden (en de hutjes waterdicht waren) besloten we om toch te gaan. Met stortregen vertrokken wij, enigszins teleurgesteld richting Domburg. Naarmate we dichterbij kwamen hoe zonniger wij werden, de zon stond hoog aan de hemel het witte strand te verwarmen. Geen regen, geen wolken: gewoon heerlijk genieten. Heerlijk gehangen in de hangmat, bijslapen kan hier prima!!

Woensdag bestond uit het shoppen van souvenirs. Slenteren door de stad en gewoon niets doen, dat kunnen wij best goed.

Donderdag ben ik even vergeten... Ik weet alleen nog dat ik salsales had...Ineens schiet het weer in mijn gedachten. Wij zijn toen lekker gaan zwemmen bij Zwembad Vos. Het was heerlijk rustig. Lekker gezwommen, zwembad friet gegeten en volleybal gespeeld. Dat was me wat.

's Avonds had ik salsadansen. Daarna zijn we naar de Havanna Lounge geweest. Gelijk maar de nieuwe salsamoves in de praktijk brengen. Zo goed was het nog niet gegaan, dus ik was natuurlijk weer helemaal gelukkig.

Vrijdag overdag is mij wel echt ontschoten. Mijn huisgenootjes zeggen dat we hebben genikst... Zou heel goed kunnen.

's Avonds weet ik nog wel precies. Eerst hebben we heerlijk gegeten bij Zus&Zo, daarna zijn wij verkast naar 't Vat. We dachten eerst even online in te checken, maar helaas dat lukte niet. Daarbij kwam dat ons het nieuws bereikte dat de vlucht nu al drie uur vertraging had. Daar ging Kim d'r tennis, dat was wel even balen. Het leek allemaal zo voorspoedig en handig te zijn...

Bij 't Vat schoven Merel en Maarten ook aan, we waren weer compleet. We hebben een paar erg gezellige uurtjes gehad. Vervolgens zijn wij doorgerold naar La Caff (dat zijn de overburen). Daar hebben wij de laatste uurtjes doorgebracht. Dit was, naast Kim haar laatste avond, ook de laatste vrijdagavond van Carmen, Tuut en Nienke. Samen met hen hebben we er een gezellig avondje van gemaakt. Uiteraard weer veel te laat in bed beland.

De volgende dag was de dag dat kim weg ging. Het is dan een rare dag, je zit een beetje te wachten, beetje op te ruimen...Er komt dan niet heel veel meer uit. En dan is het zes uur, de taxi alweer voorrijden om ons naar de luchthaven te brengen. Stilletjes op de achterbank van het busje zaten we te wachten tot we wéér afscheid moesten nemen, dit keer voor een iets kortere tijd. Wat mij verbaasde is dat het inchecken supersnel verliep, dat ben ik niet gewend!! Met tranen in onze ogen gingen wij allebei een eigen weg. Op dat moment baalde ik wel een klein beetje, ik had het toen niet erg gevonden om mee terug te gaan. Nu ben ik nog erg blij dat ik hier zit, ondanks dat ik het een en ander wel een beetje mis uit Nederland.

Inmiddels is het 3 mei en is er niet heel veel, maar wel een beetje, iets gebeurd hier in het nog steeds warme Suriname.

Het weekend dat Kim vertrokken is heb ik eigenlijk niet zoveel meer gedaan: een beetje aan school gewerkt. Maandag begon de stage weer, dus ‘fris en fruitig' konden wij daaraan beginnen. Het kostte mij toch wel een beetje moeite om weer in het ritme te komen.

Dinsdag speelden Barcelona tegen Chelsea. Zus&Zo had uitgepakt. Een groot beeldscherm onder een grote tent, kleine beeldschermen verspreid over het erf, een tafelvoetbal, veel reclame en bier van Heineken. Het was erg gezellig. Na de wedstrijd blijven hangen en nog gezellig gezeten en gedronken. Vandaag kwamen ook mijn ouders aan, maar die zou ik woensdag pas zien. Woensdag weer een stagedag. Op stage ben ik begonnen met het project en druk met het onderzoek. Andere lessen geven laat ik even links liggen, anders krijg ik mijn eigen opdrachten niet af.

Woensdag kwamen mijn ouders 's middags ons huisje bewonderen. Samen met Taniya en Merel hebben we Bryans gegeten, was weer als vanouds lekker.

Donderdag was het Koninginnedag. Jullie waren lekker vrij en ik moest zwoegen op het sportveld. Er was sportdag. Was erg gezellig en chaotisch. 's Middags lekker geslapen (want ook hier is er Koninginnedag) om 's avonds er weer tegenaan te kunnen. Om vijf uur begonnen we bij Zus&Zo. Lekker hangen om daarna lekker hutspot met rookworst en spekjes te eten, dat was lang geleden. Rond elf uur hadden we besloten om naar de Havanna Lounge te gaan. Het was weer erg gezellig, relatief vroeg klaar. Onderweg naar huis vonden we het erg druk op straat: vrijdag was het één mei, dag van de arbeid, dat wordt hier groots gevierd. Maar omdat men vrijdag vrij is wordt het die avond daarvoor ook uitgebreid gevierd.

Vrijdag hadden mijn ouders en ik besloten om naar White Beach te gaan. Doordat we hadden gehoord dat het in de stad erg leuk was op 1 mei hadden we besloten toch maar niet te gaan. Nadat we een rondje door de stad hadden gelopen bleek het allemaal (nog) niet veel soeps te zijn dus zijn we uiteindelijk toch naar White Beach gegaan. Weer heerlijk liggen tukken in de hangmat.

Vrijdagavond zijn we lekker gaan eten bij Zus&Zo. Daarna ben ik lekker naar bed gegaan. Na een heerlijke lange nacht gemaakt 's ochtends de stad in met mijn ouders. Na geluncht te hebben bij Zus&Zo (die doen goede zaken...) zijn we weer onze eigen kant opgegaan.

's Middags hebben we hier in huis boodschappen gedaan, we hebben besloten om EINDELIJK een keer te gaan bbq-en.... Maar eerst naar een beurs in Paramaribo. Was erg leuk en gezellig om te zien.

Om half acht konden we dan eindelijk de bbq ontsteken. En ik kan u allen vertellen: vrouwen en bbq-en gaan heel goed samen. We hebben heerlijk gegeten, maar na twee stukjes vlees zaten we allemaal erg vol. De salades en de broodjes waren iets te lekker. Nu kunnen ze vanavond nog een keer gaan bbq-en.

Vandaag is het zondag en hebben we allemaal even geknald als het om school gaat. Vanavond uit eten met paps en mams en morgen weer aan de bak.

De tijd vliegt want:

Stage is nog maar twee weken... echt allemaal veel tekort om te bereiken wat je van plan was. Alle plannen hebben we dus ook maar laten varen, daarvoor in de plaats zijn hele mooie nieuwe ideeën ontstaan die kleinschaliger zijn.

Na deze twee weken ga ik een week naar Mungo, samen met Merel. Daar gaan we kijken hoe het is op een school buiten de grote stad. Nu is Mungo ook een relatief grote stad, maar we schijnen met een schoolbusje het bos in te gaan. Daarnaast is het gewoon even lekker om uit de stad te zijn. Ben erg benieuwd naar Mungo; we horen zeer wisselende (soms angstaanjagende) verhalen over het dorp. Ben benieuwd wat daar waar van is...

Na Mungo is het nog maar anderhalve week. Als we aan het plannen zijn besef je pas hoe snel dit allemaal weer voorbij is.

Dit was weer even een korte/snelle/ toch wel lange update....

(foto's komen, maar daar heb ik nu geen tijd voor)

De reuzige Hollanders

Inmiddels is het weer een tijd geleden en in die tussentijd weer ontzettend veel beleefd! Een update van afgelopen week.

Het weekend van 11 en 12 april heb ik zo goed als het kon gestudeerd. Ik moest het een en ander van mijzelf af hebben en het grootste gedeelte is wel gelukt: het kan natuurlijk altijd beter!Zaterdags uitgeweest in Zsazsazsu, zoals altijd weer erg gezellig! Zondagochtend had ik een Paasontbijt gepland. Dit zou om half negen zijn. Aangezien ik heel goed door mijn wekker heen kan slapen schrok ik om half tien wakker en heb als nog een ontbijtje neergezet voor mijn medebewoonsters en aanhang. Maarten (vriend van Merel) is inmiddels ook aanwezig. De gele bordjes, kuikenservetjes en de gele ballonnen waren erg sfeervol. Het was ook leuk om een keer zo ‘uitgebreid' te ontbijten. Normaal zitten we als zombies aan tafel en eten stilletjes ons brood op, voorbereidend op de dag die komen gaat (behalve Merel, die is elke keer topfit).

Verder waren deze dagen niet bijster interessant om te vermelden.

Dinsdag daarentegen was wel interessant. Vandaag komt Kim! 's Ochtends al vroeg wakker, want de kamers moesten nog omgewisseld worden. Ik kan je vertellen dat was eens, nooit weer: wat een rotwerk is dat zeg! Ik heb in ieder geval mijn kamer weer terug, en dat is wel fijn!

's Middags om vier uur vertrok de taxi met Carmen en ik daarin, op weg naar de Zanderij. Het was ontzettend druk, we hebben er lang over gedaan om daar te komen. Eindelijk waren we er en de eerste mensen druppelden al naar buiten. Als je daar staat word je echt ongeduldig. Wel leuk is dat je bekenden tegenkomt uit Paramaribo die ook mensen op gaan halen. Carmen ging haar vriend ophalen. Ik had Kim wel verteld dat we de taxi zouden delen maar niet met wie. Ik zei toen nog tegen Carmen: 'Wedden dat Kim samen met Edwin naar buiten komt lopen?!' En verrek, om zes uur komen daar twee nieuwe bakra's naar buiten lopen die ons wel heel bekend voorkomen.

Was erg leuk om iemand te zien van het thuisfront. Toen begon de rit naar Paramaribo. Het was mooi om Kim af en toe opmerkingen te horen maken als: 'Wat een barrels, die huizen!' De taxichauffeur hield wijselijk zijn mond...

Tijdens de rit wilden we even pinnen, maar helaas Kim haar pas doet het hier niet... Handig joh, zo'n wereldpas!

Eenmaal aangekomen, rond half acht, de koffer naar boven gesleept en op de bank geploft: niet met te veel enthousiasme, dan heb je de rest van de vakantie een houten kont. Na een half uur weer de taxi gepakt naar 't Vat en daar lekker Parbo gedronken. Een terras met leuke muziek en gezellig personeel. Rond half twaalf, wat voor mij half vijf 's nachts zou zijn, weer naar huis en het bed in geploft. Ook hier moet je oppassen....

Na een koude douche de stad ingereden, met een ontzettend goede gids... Genaamd Susan (Ik voel me vereerd...). Ook vandaag problemen met de pin...helaas. In de stad hebben we een hangmat gekocht. Hij is roze met zwart en nu gejat (volgt later). Na rondgehuppeld te hebben naar huis door een tropische regenbui: Heerlijk!

Tussen de middag hebben we lekker geluncht bij Zus&Zo.

Vandaag een nieuwe dimensie van boodschappen doen ontdekt. Geshopt bij de Combé... Wat een ervaring! 's Avonds bij Broki gegeten. Dit was goed te doen. Na de maaltijd kwamen Maarten en Merel aanschuiven. De Djogo's gingen er goed doorheen. Om een uur het bed opgezocht.

Donderdag ging de wekker erg vroeg, half zes!! Vandaag stond de trip naar Galibi gepland. Aangezien wij gisteren te lui waren moesten wij onze tas nog pakken. Om zeven uur stonden wij klaar om te gaan. Gelukkig was het dit keer geen Surinaamse zeven uur, maar werden we werkelijk waar om zeven uur opgepikt.

De rit naar Albina duurde drie uur, de weg was beter dan ik (Suus) ooit had meegemaakt, Kim vond ‘m horror. Na enkele Barra's en Baka Bana's naar binnen te hebben gewerkt zijn we in de boot gestapt naar het kamp. We kwamen aan op het stand met palmbomen en een paar hutjes. Na het klaarhangen van de hangmatten zijn we gaan zwemmen in het ‘brakke' water.

Om vier uur kregen wij een rondleiding door de twee dorpjes. Veel geschiedenis en verhalen. Verder zijn we naar de lokale dierentuin geweest, een hele ervaring! Los lopende aapjes en allemaal andere gekke dieren in inie-minie hokjes. Wat wel vet was is dat de aapjes op je schouders, hoofd, armen sprongen. Ook schroomden zij niet om door je shirt te lopen. Wat ook erg leuk was, was de luiaard. Die mochten we gewoon vast houden. Wat een smerig beest is dat. Wel vet om vast te houden overigens. Kim is ook een held, die heeft een wurgslang vast gehouden.

Om acht uur gingen wij richting Galibi. Dit was met dezelfde boot als die middag. Ik vond het een open, oude, brakke kano. Dit was de beste boot waar ik in Suri ooit mee gevaren heb. De tocht speelde zich af onder het dekzeil, halverwege begon het te regenen. (STORMEN!!)Eenmaal op het land de vuilniszakkenponcho aan en lopen maar. Al snel hadden we enkele schildpadden gezien. Echt zo gaaf, zulke grote beesten!! We hebben zeker wel tien schildpadden gezien. Helaas niet de ‘Leader'. Wel allemaal Groene schildpadden. We hebben ze in alle staten gezien: van land naar zee, van zee naar land, nest bouwend en eieren poepend. Onze biologieles was weer compleet.De terugweg naar onze hut was weer onder het dekzeil. Weinig meegekregen van deze toch, we hebben lekker liggen tukken in de boot.

Om één uur lekker in de hangmat. De volgende ochtend weer vroeg op, na het ontbijt bestond de tijd vullen uit wachten op de boot tot die ons weer kwam halen. De terugweg scheen het zonnetje dus met ons kleurtje gaat het goed.

Bepakt en bezakt met Barra's en Baka Bana in de auto weer naar Paramaribo. Lekker getukt in de auto en gezellig gekletst.

's Avonds zijn we naar de wandelmars gaan kijken. Dit zou om zes uur beginnen. Ook dit keer weer Surinaamse tijd. In de tussen tijd hebben wij gegeten @ Broki. Op de terugweg passeerde de mars ons. Wij hebben dus toch nog alles kunnen zien. Geweldig leuk, wat een feest, een soort avondvierdaagse. Allemaal mensen in kleurige (traditionele) kleding, lopen de hele mars te dansen, zingen, springen. Wat een mooi gezicht was dat. 's Avonds zijn we naar de verjaardag van onze huisbaas geweest. Of we al gegeten hadden...Euh ja. Ondanks dat nog een bord vol Nasi en allemaal lekkere dingen. Om half twee richting La Caff, was erg gezellig. Weer veel te laat ons bedje opgezocht.

De volgende dag om half twaalf ons bed uitgerold door de hitte. De stad ingeweest en verder rustig aan gedaan. Ook kwamen we vandaag toch de verschrikkelijke ontdekking dat Kim d'r hangmat gestolen is...Geeft niet een heel veilig gevoel. Gelukkig is het maar een hangmat en nemen de huisbazen het heel serieus. Opzoek naar sporen in de tuin en de politie is gewaarschuwd (hun opmerking, net als de onze: Het is maar een hangmat).

Zaterdags 's avonds naar de Zanzibar om vervolgens naar de Zsazsazsu te gaan. Was weer een gezellig avondje. Uiteraard weer veel te laat thuis. En maar afvragen hoe ik zo moe kom...

Zondag op dolfijnentour. Van 12 tot 16 hadden wij een boot gecharterd. Na drie kwartier alleen maar golven gezien te hebben kwamen de dolfijnen in grote groepen voorbij. Wat een mooi gezicht om die beesten in de natuur te zien.Het leuke van de tour is dat je het gevoel krijgt dat de dolfijnen voor jou een showtje weggeven. Springen in boogjes of gewoon recht omhoog. Heel erg gaaf!

´s Avonds zijn we met Merel, Maarten, Taniya, Fabian, Kim en ik uiteten geweest in Blauwgrond. Een mooie wijk, gezellig eettentje. Het was kort maar krachtig. Om half negen alweer klaar met eten. We reden terug door een veel te dure wijk. Wat een kasten van huizen, Blaricum is er niets bij. Het huis van Bogarde gezien, enkele drugsbarons, het huis van de rijkste man van Suriname (wat een ongelooflijk lelijk huis (Suus)). Eenmaal thuis direct naar bed gegaan.

Inmiddels is het maandag. Maarten, Merel en Taniya zijn op trip voor vier dagen: lekker rustig hier in huis. Vandaag zijn wij gaan shoppen (duuh). De buit is weer binnen. Het toppunt van deze dag is toch wel dat wij reuzige Hollanders genoemd zijn en of we aan basketball doen. Dat wordt hier sowieso vaak gevraagd. Nee mensen, wij zijn gewoon lang, helemaal voor Surinaamse begrippen!

De buit van vandaag:

Kim: Jurk, hemdje

Suus: hemdje, hemdje, ketting

Wat vindt Kim van Suriname tot nu toe:

Tot nu toe bevalt de reis supergoed. Heerlijk om hier vakantie te houden. Even weg van de dagelijkse sleur. Als ik nu denk aan het feit dat ik volgende week weer naar Utrecht ga voor college, word ik toch een beetje sip. Niks aan te doen! De tijd gaat hierreuzesnel.

Ik moet heel erg wennen aan de mensen hier, hoe ze zich gedragen (bijvoorbeeld met de tijden), wat ze zeggen of doen als ik langs kom (pssst, meisje, poppetje...). Ik irriteer mij dood, maar het schijnt wennen te zijn. Ook het weer is erg wennen. WARMMMM!!! Ook vervelend zijn de muggen. Gewoon niet krabben is de tip die ik krijg. Suus vindt dat ik af en toe zeur: 'warmte went, muggen bijten nou eenmaal.'

Ondanks alles is het hier goddelijk! Suus zegt: 'niet overdrijven....'

Foto's volgen!!

Artis is er niets bij

Hèhè, vakantie. Daar was ik wel aan toe. Jullie zullen wel denken: Vakantie?! Daar ben je aan toe?! Je hebt toch een en al vakantie daar? Dat klopt deels, maar stage is erg vermoeiend en na een paar weken continu bezig en actief in deze warmte ben je wel toe aan wat vrije tijd. Ik heb dan ook diep respect voor mensen die vanuit een land met het klimaat als Nederland in een land met een klimaat als Suriname komen werken. Ik zou niet kunnen wennen aan het altijd plakkerig, altijd klamme spullen, altijd warm.

Aangezien het nu vakantie is, is dat gelijk weer een mooie reden om een tripje te maken. Dit keer ging de reis naar Brownsberg. Het was inderdaad een reis. De beloofde drie uur durende autorit duurde vijf uur. Er was wel heel wat sensatie onderweg, met name op het eind toen we de berg op reden. Het had de laatste dagen in dat gebied flink geregend wat de berg erg modderig had gemaakt. Wanneer je een 4x4 hebt is dat niet zo'n probleem. Wanneer je echter met het vervoer gaat waar wij mee gingen dan is het wél een probleem. De bus die ons van Paramaribo naar boven op de berg ging brengen was oud, gammel en zat erg krap met elf personen. Het was nodig dat de mensen die voorin zaten de bus gingen duwen, ik zat achterin dus ik was voor de mentale ondersteuning.

Uiteindelijk aangekomen bij ons hutje voor die nacht. Ons hutje heette de Baboen-lodge. Baboen is een aap die in dat gebied voorkomt. Die avond hebben we de apen dan ook gezien. Echt heel gaaf om dat soort beesten niet in de dierentuin te zien, maar gewoon in de natuur waar ze van boom naar boom kunnen springen. Echt heel mooi.

Ons hutje was echter niet zo mooi. Het was er ronduit smerig. Echt schimmel op het bestek. De vuilniszakken van de vorige bezoekers stonden er nog, net als de afwas. Echt heerlijk. Ach ja, hier ga je met dat soort dingen toch anders om dan in Nederland. Dat dachten we in eerste instantie. Later, nadat we geklaagd hadden, kregen we de aanbieding om in een huisje een stuk verderop te overnachten. Enige nadeel was dat wij al helemaal geïnstalleerd waren én dat we dan alle zooi die we mee hadden lopend moesten overbrengen, in het donker. Besloten om toch in de Baboen-lodge te blijven. Bestek heb ik niet aangeraakt (dat ging mij toch iets te ver).

Deze middag zijn wij ook nog nee de Leoval geweest. Dit is een waterval. Het was een hele klim op onze slippertjes (ook zonder slippers een hele klim). Maar het was het zeer zeker waard. Een watervalletje, allemaal rotsen, allemaal groen, helemaal stil. Echt heel leuk. Daarna terug naar de lodge.

's Avonds hebben we leuk hints en van dat soort spellen gespeeld, ook nog met Surinamers, was erg grappig en gezellig. Daarna de hangmat ingedoken.

Om een uur of vier 's nachts werden we allemaal wakker van een geluid uit het oerwoud. Dit waren de brulapen. Dit geluid is niet te beschrijven, maar heel gaaf om te horen als jij in je hangmatje ligt.

De volgende ochtend was het de bedoeling dat wij om een uur of half zes richting de top van de berg zouden gaan om de zonsopgang te zien. Ik heb de wekker niet gehoord en de anderen zagen de mist en bewolking: geen zonsopgang dus.

Om een uur of half negen stevig ontbeten want er stond een enorme wandeling op het programma. We zouden naar de Witi Kreek gaan. De wandeling naar beneden zou een uur of twee duren, net als de wandeling weer naar boven. Vol goede moed naar beneden. Onderweg veel verschillende dieren gezien: gifkikkers, mooie blauwe vlinders, boomkikkers, libellen. Maar de twee ergste dingen waren toch wel de gigantische spinnen. Deze spinnen zijn ook in het insectenhuis in Artis te vinden....Afgelopen keer dat ik daar was riep ik bij elke insect die in Zuid-Amerika voorkwam: 'IEEEL die ga ik ook zien...' Maar in mijn gedachten dacht ik: Ja ècccchttttt niet... Ja dus toch echt wel... De draden van die spinnen zijn zo stevig dat je er bijna gitaar op kan spelen... Echt heel bizar.

Ook hoorden we onderweg, heel dichtbij, een beest. Onze gids ging op onderzoek uit. Eenmaal iets gevonden was ook hij aangeslagen. Het was een babyaapje....Alleen was het babyaapje helemaal bedekt onder allemaal vliegen en bijen. Het aapje was aan het doodgaan en had ons geroepen om te helpen. Maar wij konden niets doen... Het rare is gewoon dat je na vijf minuten gewoon doorloopt, wetende dat daar een aapje dood aan het gaan is. Echt heel zielig.

Des al niet te min was de Witi Kreek erg mooi. Een kleine rots waarvan je af kon springen en lekker koud water.

De terugweg hadden we alweer ingezet na een uurtje. Dat beloofde een helse tocht te worden. Het werd nog erger, het begon te regenen. En niet zomaar te regenen nee te REGENEN. Enorme druppels vielen naar beneden. Dan kan je denken, je hebt toch beschutting aan de bladeren: nope. Het regende twee uur lang, precies de tijd die wij er over deden om terug te gaan naar ons hutje. Het was ook erg zwaar. Veel stijgen en af en toe weer wat dalen en dan weer flink stijgen. Dat ga je wel voelen in je benen. Daarnaast waren we drie kilo zwaarder vanwege de regen. We waren allemaal doorweekt. De kleding konden we uitknijpen.

Bij het hutje weer de spullen opgeruimd en werden we, dit keer een ander busje, opgehaald om naar het dal te rijden. In het dal stond ons trouwe gele autobusje te wachten. De terugweg duurde voor mijn gevoel nog langer. Helemaal gebutst kwamen we aan in Paramaribo.

Al onze natte spullen uit de vuilniszakken en de eerste drie wassen zijn al gedraaid...

Het was leuk om te doen. Lekker dat het niet te warm was, wel jammer dat het zo lang, zo hard heeft geregend. Ondanks dat een hele ervaring.

Nu komen er dagen van studeren aan. Taniya haar vriend is hier, Merel haar vriend wordt zo opgehaald. Zij gaan lekker op trip of de stad in, wat betekent dat het hier in huis lekker rustig is.

En dinsdag komt Kim!! Je begrijpt, van studeren komt dan helemaal niets meer terecht!!

Goed, een iets onsamenhangend verhaal volgens mij, de volgende keer zal ik meer mijn best doen.

Oh ja! Dit keer vergeet ik het niet: bedankt voor alle leuke berichten uit Nederland!!

Ook hier het gewone leven

Ook hier besluipt me het gevoel van het ´gewone´ leven. Alles is hier inmiddels wel gewend: het huis - wel wennen is ons nieuwe huisdier: Kate, onze kakkerlak (deze naam is te lief voor het ontzettende grote, vieze, kriebelige dier dat door onze keukenkastjes kruipt)- stage, boodschappen doen - dat doen we steeds minder, de pindakaas en yoghurt zijn op dus we zijn nu genoodzaakt te gaan... - en we hoeven niet meer te vrezen voor ons leven doordat we vergeten links te rijden. Dat geeft een gevoel van rust, maar ook een gevoel van... tjsa gewoon. Het was in het begin allemaal zo bijzonder en keken onze ogen uit en dat is niet meer echt zo. Ook wel fijn, want dat betekent dat ik me toch ook wel thuis voel hier.

Afgelopen week weinig gedaan en gebeurd. Vooral bezig geweest met stage. Mijn mentor was vorige week dinsdag ziek naar huis gegaan, sindsdien sta ik alleen voor de klas. Heb dus ook deze hele week alleen gedraaid. Het was echt ontzettend zwaar. De eerste weken had ik zoiets van: 'Het lijkt wel een klas in Nederland.' Toch is dit echt niet het geval. In mijn klas zijn ontzettend veel ruzies en kunnen enkele leerlingen elkaar niet luchten of zien - heb je in Nederland ook, maar het is hier toch echt anders... Echt dramatisch. Als leerkracht zijnde weet je gewoon geen oplossingen meer omdat íedereen klaagt over elkaar... beetje jammer.

Gelukkig had ik donderdag toestemming gekregen om de groep om te gooien, dit heb ik dan ook direct drastisch gedaan; als blikken konden doden... Enkele kinderen waren het niet met mijn beslissing eens, jammer dan. Het hielp wel, deze dag nul, helemaal niets, geen conflicten!! Ben wel nieuwsgierig wat mijn mentor vindt van de veranderingen en hoe de kinderen volgende week zullen zijn in deze groepsopstelling.

Door de ruzies in de klas heb ik mijn vocabulaire in het Sranan flink uit kunnen breiden, dus dat is wel weer leuk... Dit weekend zouden we naar een eiland gaan, in een stuwmeer ofzo (lekker ingelezen)... Dit zouden we doen met de mentor van Merel. Helaas heeft zij een overlijdensgeval in de familie waardoor dit niet door gaat. Gelukkig is er in Suriname genoeg te doen, dus wij dachten lekker naar White Beach te gaan... Maar ook hier kan het regenen. En dat is dan niet regen zoals in Nederland. Neeeee.... Die regenbuien hebben grotere druppels, houden langer aan en daarnaast blijft het zo'n driedagen lang dit weer... Wat betekent dat ons weekend er regenachtig uit gaat zien. Wat betekent dat ons strand er niet heel gezellig bijligt...Wat betekent dat ons uitje in het water gevallen is.

Niet getreurd, we hebben ons prima vermaakt!

Donderdag begint ons weekend. 's Middags eerst mijn kamer opgeruimd en omgewisseld met Taniya: haar vriend komt voor twee weken naar hier en aangezien zij een eenpersoonsbed heeft is dat niet heel ideaal. Over twee weken wisselen we weer om.

's Avonds lekker gegeten bij Broki. Lekker roti met geitenkaas (is hier wel anders dan in Nederland...) en patat er bij... tsja..

Daarna Salsales, waarna we de netgeleerde passen direct in de praktijk hebben gebracht in de Havanna Lounge. Tot in de vroege uurtjes hebben we daar de dansvloer onveilig gemaakt.

Vrijdag ingepland voor een schooldagje: de tijd dringt. Nog 14 stagedagen *slik*... Naast de verplichte zaken zijn we ook even de stad in geweest. De vangst van vandaag bestaat uit: Schoenpoets (ja ook echt nodig;)), slippertjes en een tas. Verder zijn we naar de supermarkt Chois geweest. Dit is een supermarkt volgens Nederlands concept. Echt HEERLIJK boodschappen doen. Het ruikt er fris, er is airco en hebben normale producten. Enige minpuntje is dat je er wel het vierdubbele voor betaalt, maar voor een keer moet dat kunnen. We hebben dus nu lekker allemaal stokbrood en kaasjes en roze muisje voor op brood... Allemaal erg lekker.

's Avonds waren we nog vermoeid van donderdagavond; we hebben lekker op het balkon gehangen en bijtijds naar bed.

Even iets over de kamer waar ik nu slaap. De muggen daar vieren elke nacht een feestje. In een nacht hebben ze mij twintig (20!) keer geprikt in mijn arm... echt super.

Daarnaast zou het bed waar ik nu in slaap verboden moeten worden. Over veertien dagen staan waarschijnlijk die planken voorgoed in mijn zij gedrukt... Ik dacht dat mijn bed hier slecht was... Verder is het op zich een prima kamertje, klein maar prima.

Zaterdag hadden we een relaxt dagje. Geen verplichtingen, niets. We zijn toen even naar de stad gegaan om wat spullen te halen en een tour voor Merel te regelen. Daarna met een bagel lekker naar huis en op het balkon de bagel verorberd. Heerlijk.

's Avonds zijn we naar Fabian gegaan, daar kwam Ellen (loopt ook stage in Surinamer)ook naar toe. Was een erg gezellige avond en de salsapassen weer geoefend.

Om een uur of twee gingen wij met z'n allen richting de Zsazsazsu, was weer erg gezellig.

Inmiddels is het zondag. Mijn huisgenootjes dachten dat ik niet meer wakker zou worden... Ik ben altijd degene die als eerste wakker is, hoe laat we ook gaan slapen rond negen uur sta ik op. Vandaag was echter een uitzondering, om twee uur kwam ik mijn bed uit rollen. Heerlijk geslapen. Heb de van maar aangezet, wat het muggenfeestje op mijn kamer ook onmogelijk maakt. Daarnaast is het gewoon lekker verkoelend, ondanks dat het niet (voor Suriname) heel warm is.

Dit waren de belevenissen die niet echt belevenissen waren voor deze week.

xx